Ναι, πολλές φόρες έχεις πιάσει τον εαυτό σου να σκέφτεται, ότι αυτός κάνει εκείνο αυτός κάνει το άλλο, ενώ εγώ τι; Αυτομάτως το μυαλό σκέφτεται: πρέπει και εγώ; Γιατί εγώ κάθομαι άπραγος; Γιατί είμαι σπίτι, γιατί είμαι εδώ και όχι εκεί… Ένα φάσμα ζήλιας απλώνεται και αρχίζει να κάνει το εδώ και τώρα κομμάτια, σαν γυαλί που σπάει. Ακούγεται κάθε ρωγμή και μια ακόμη άστατη αναπνοή.Βαθιές ανάσες… Εδώ είναι η στιγμή που αποκτάς ξανά την αυτοκυριαρχία σου, χαλαρώνεις και συνειδητοποιείς κάποια πράγματα. Εσύ είσαι εσύ, ένας μικράν διαφορετικός άνθρωπος από τους γύρω σου. Αυτά που κάνεις και ο τρόπος που τα κάνεις έχουν αξία για ‘σένα. Εσύ έχεις αξία και αυτά που κάνεις είναι σημαντικά. Οι πράξεις σου έχουν αντίκτυπο σε ‘σένα. Θα το πω και θα το ξανά πω: μην ετεροκαθορίζεσαι. Κανένα νόημα δεν έχει. Είσαι μια ξεχωριστή ύπαρξη. Σε κανέναν δεν χρωστάς εξηγήσεις, ούτε έχεις να αποδείξεις κάτι.
Φαντάσου ότι θα ζήσεις εκατό χρόνια -ίσως πολλά λέω, το ξέρω, αλλά φαντάσου- έτσι θα συμπεριφέρεσαι; Σα να πρόκειται να ζήσεις για πάντα; Αντιμετωπίζεις την καθημερινότητα σαν κάτι το οποίο θα κρατήσει για πάντα. Περιμένεις, υπομένεις… Είναι λογικό να ζεις ένα μεγάλο ποσοστό της ζωής σου μέσα σε καταστάσεις τις οποίες δεν θέλεις να είσαι πραγματικά. Μέσα στο άγχος και την ανησυχία. Είναι, όμως, τίμιο προς εσένα αυτό; Να χαμογελάς ψεύτικα, να κάνεις πως ενδιαφέρεσαι, να εισπράττεις κάτι που δεν σε γεμίζει ούτε στο ελάχιστο. Για πόσο μπορείς να ζήσεις στην επιφάνεια;
Μπορείς να ζεις μια ζωή με ένα ουρανό που βρέχει περιμένοντας η βροχή να σταματήσει; Τι κι αν δεν σταματήσει ποτέ; Θα κάθεσαι για πάντα στην ασφάλεια (τη φαινομενική ασφάλεια) του σπιτιού σου, φοβούμενος μήπως και βραχείς. Λάθη πάντα θα κάνουμε για να μάθεις να πάθεις πρέπει. Γιατί φτιάχνεις μια ζωή προγεγραμμένης δυστυχίας. Θα μου πεις… ποτέ δεν ξέρουμε η ζωή τι θα μας φέρει. Ποιο το νόημα να περιμένεις να στο »φέρει» να ζεις μέσα στη προκατάληψη του «τι θα γίνει», του προορισμού, της Ιθάκης.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να ανησυχείς για πράγματα τα οποία είναι ανούσια. Θα μου πεις, πάλι: τι είναι ανούσιο και τι ουσιώδες; Ποια είναι η ουσία και ποιος είναι κατάλληλος να την ορίσει; Να σου πω; Εσύ, κι όμως εσύ, μην κοιτάς γύρω σου να δεις ποιος άλλος υπάρχει, μην προσπαθείς να κρυφτείς. Βγες μπροστά και πες αυτό που θες. Αναγνώρισε την αξία σου, τις δυνατότητες σου, πάρε μια απόφαση και πήγαινε να την κάνεις πραγματικότητα.
Για να ανακαλύψεις το ουσιώδες, η ερώτηση είναι εύκολη πολύ. Να ψάξεις βαθιά δε χρειάζεται, το χέρι στη καρδία να βάλεις μόνο και το βρήκες. Με οδηγό τους παλμούς σου να πηγαίνεις και γρήγορα σε αυτό που αναζητάς θα φτάσεις. Αναρωτήσου: τι σε κάνει να νιώθεις ζωντανός;
~ℒuna~
Photo by: despinaniki
topicap.wordpress.com 