«Το μόνο που καταθέτω είναι κάποιες μετρημένες φράσεις από συνώνυμα του Τίποτα. Γνωρίζεις καλά πόσο μπορεί μια καθημερινή ασυναρτησία να σου σβήσει τις όποιες αληθινές σκέψεις, να γεμίσει τις λέξεις σου με μια αηδιαστική κενότητα. Δεν είναι ασυναρτησία. Καταλήγει να αναγνωρίζεται ως μια περίεργα αποτελεσματική συνάρτηση ενός χαμένου νου. Αλλά, τι μπορείς να κάνεις; Πόσο αδύναμος είσαι όταν όλες σου οι δηλώσεις, οι προσευχές, οι επικλήσεις, τα σχέδια δεν είναι παρά ένας βερμπαλισμός που αναπαράγει το τίποτα με όλους τους πιθανούς τρόπους; Μηδέν επί το τάδε, μηδέν επί το άλλο, μηδέν επί αυτό, όλα σβήνουν υπό το ανούσιο ρεύμα των παρόντων στιγμών. Δεν έχει νόημα. Φωνάζω στους τοίχους και μου απαντάνε –σπάνια μπορούν να απαντήσουν τόσο στοχευμένα- με μια σιωπή είναι ίδια με τα λόγια μου. Ίδια. Μου αποδεικνύουν την τελική κενότητα.»
«Σε παρακαλώ συνέχισε».
«Να συνεχίσω, τι; Ακούς τίποτα; Ναι, ακούς… τίποτα».
«Σε παρακαλώ, συνέχισε. Δεν έχω υπομονή, πρέπει να επιστρέψω στις διαδικασίες που άφησα»
«Γύρνα εκεί. Αντίλαλοι παντού, δεν αφήνουν τον αέρα να ηρεμήσει, να βαρύνει. Τον αναταράσσουν μόνο και μόνο για να τον έχουν στην τσίτα. Ό,τι μπορούσε να ειπωθεί, ειπώθηκε»
«Μπράβο, καλά συνεχίζεις. Μην σταματάς. Έχω ανάγκη να βλέπω τα κομμάτια σου να σπαρταράν χωρίς κανένα συντονισμό μπροστά μου. Νιώθω μια επιβεβαίωση. Μια επαλήθευση. Αναπαραγωγή. Επανάληψη.»
«Ακούω κάποια μουσικά κομμάτια, ξέρεις, και συχνά τα αφήνω να επαναλαμβάνονται. Ξανά και ξανά. Δεν τα αφήνω. Σαν να μου δημιουργούν την ψευδαίσθηση πως μπορώ να κρατήσω τις χαμένες στιγμές άλλη μια φορά. Σαν να μου δίνεται άλλη μία ευκαιρία. Έχω λιώσει το replay στα πάντα. Νιώθω ανάπηρος. Μια μικρή σκιά, όμως, αφήνει κάθε επανάληψη, και κάποια στιγμή νομίζω καταφέρνω να τις αθροίσω σε ένα άκομψο, στραβό αλλά τελικά ολοκληρωμένο σύνθεμα. Δυστυχώς, όμως, προερχόταν από κάτι μοναδικό. Συχνά, επίσης, ακούω σε επανάληψη τα μουσικά κομμάτια γιατί απλώς δεν τα χορταίνω»
«Μην μπαίνεις σε αδιάφορες λεπτομέρειες. Αυτό που θέλω να ακούσω είναι πόσο έχασες από το σάλιο σου για αυτό το νοητικό διάλειμμα που κάνεις από τις δικές σου υποχρεώσεις»
«Όσο είσαι μέσα στο κεφάλι μου, χάνω μόνο κουράγιο»
~Ѻρέστης~
Photo by: despinaniki
©Ορέστης, Topicαπ 19/6/18
topicap.wordpress.com 