Φθορά, αφθαρσία , σκοπιμότητα, ανταρσία.
Περιφέρεσαι γυρνάς, σαν πούλι πετάς,
στα σύννεφα της πλάσης.
Όλα ένα γίνονται κάτω από τα μάτια σου τα δυο.
Κοίτα!
Κοίτα πώς φαίνονται τα πάντα από εδώ πάνω, σαν μικρές κουκκίδες φαντάζει ο κόσμος,
όλα τόσο εύκολα και ανώδυνα από εδώ πάνω μοιάζουν. Σαν σε μια κουταλιά νερό να πνίγομαι, με κάνουν να δειλιάζω. Δειλιάζω από φόβο. Στέκομαι μπροστά στον εαυτό μου. Γίνομαι εγώ ο τρόμος που φαντάζομαι ότι θα εμφανιστεί εμπρός μου.
Μια περιπέτεια η ζωή χωρίς όρια χαραγμένα, έναν ορίζοντα βλέπεις εμπρός και με βήμα σίγουρο πατάς τα κύματα τα αγριεμένα. Μια στιγμή άφθαρτη που θα σου χαραχτεί στη μνήμη, να σε καθορίσει μπορεί, να σε ρίξει για πάντα στην οδύνη. Να δρας, να νιώθεις, να ενεργείς με βάση αυτόν τον πόνο και μίσος μέσα σου να ζει γι’ αυτή τη στιγμή και μονό.
Ανεξαρτησία επιθυμείς αλλά δεν κάνεις κάτι να την πάρεις. Γιατί περιμένεις άβουλα ο χάρος της βολής να έρθει να σε πάρει; Κάνε κάτι πριν είναι αργά και τη γη σου πάρουν κάτω από τα πόδια και η μόνη σου επιλογή θα είναι να πιαστείς από αόρατα κλαδιά στο δάσος σκορπισμένα.
Μια μελωδία σε διαπερνά. Η μυρωδιά του απείρου. Ένα άπειρο που σαν τον γόρδιο δεσμό δεμένο είναι, ενώ τόσο απλό σου φαίνεται με μια πρώτη απερίσκεπτη μάτια.
Πού είναι το τέλος, πού η αρχή; Πού είναι η σημασία, πού είναι η σπίθα αυτή που ξεκίνησε τα πάντα; Τόσες μέρες τόσα χρόνια άμυνες σκέψεις σαν τα χρόνια λιώνουν, φεύγουν.
Εξαφάνιση στιγμιαία.
Μα, σκέψου… κι όμως, δεν σε πειράζει. Είτε τώρα, είτε μετά θα έρθει και η απόρριψη και το μίσος και αυτή η ασυναρτησία, η κακία. Σκέψεις και αισθήματα που πηγάζουν από άλλα δυστυχήματα αλλά για κακή σου τύχη αναβλύζουν προς εσένα από τον λαιμό, σε πιάνουν και δύσκολα να σε αφήσουν μπορούν. Η αλήθεια είναι ότι εκείνα δεν δίνουν μια, τον λαιμό σου που ασφυκτικά έχουν γραπώσει να αφήσουν σε ηρεμία.
Εδώ είναι η δική σου ευκαιρία. Μόνο εσύ είσαι υπεύθυνος για τη δική σου σωτηρία. Βρες κουράγιο και τη σκέψη κάνε πράξη με τη μια. Μην διστάζεις, γιατί σύντομα ο αέρας στα πνεύμονα σου με προειδοποίηση μηδαμινή θα εξαφανιστεί αφήνοντας σε πίσω με ένα «Θα» μεγάλο να στέκει μετέωρο στην μέχρι πρότινος μακρινή ευημερία.
~ℒuna~