Συζήτηση με τον εαυτό μου στη βεράντα.

Βάλε τον αγαπημένο σου δίσκο να παίζει στο πικαπ, γέμισε το κρασοπότηρο με το καλό κρασί και κάθισε στην καρέκλα που έχεις βάλει εκεί που φυσάει λίγος αέρας το βραδάκι, θέλω να μιλήσουμε…

Ας ξεκινήσουμε από τη συγγνώμη που κρατάς μέσα σου. Εκείνη τη συγγνώμη που θες να πεις, μα τα λόγια σε πνίγουν συσσωρεύονται σαν μάζα στο λαιμό σου και σε κάνουν να μην μπορείς να ανασάνεις.  Βγαλ’ το από μέσα σου… Ξέρω πως σου είναι δύσκολο να παραδεχθείς τα λάθη σου, ξέρω πως η περηφάνια σου πάντοτε σου έπαιρνε μακριά όσους αγαπούσες όμως ήρθε πλέον η ώρα να βρεις τη δύναμη να αναγνωρίσεις το λάθος σου.

Αφού, λοιπόν, έχεις βγάλει τις τύψεις από μέσα σου και έχεις κάνει το πρώτο βήμα να συγχωρέσεις τον εαυτό σου- τώρα ξεκίνα έναν-έναν να συγχωρείς τους άλλους. Ξέρεις ποιους λέω… εκείνους που σε πλήγωσαν με τα χρόνια. Που σε εγκατέλειψαν, που σε κορόιδεψαν, που σε μείωσαν. Όλους συγχώρεσε τους, δεν έχουν καμία θέση μέσα σου πια. Χάρισε ένα από εκείνα τα χαμόγελα που ξέρεις ότι μπορούν να σφραγίσουν την οποιαδήποτε συμφωνία κι ύστερα γύρνα την πλάτη και προχώρα μπροστά. Στα αλήθεια όμως αυτή την φορά. Χωρίς κακία μέσα σου, απαλλαγμένη από όλη αυτή την πικρία.

Τώρα θα ήθελα να ξεσπάσεις. Ξέρω πως πέρασες δύσκολα και παρ’ όλα αυτά εξακολουθούσες να φοράς μια ψυχρή μάσκα, εξακολουθούσες να έχεις κάθε είδους συναισθηματισμό σε παύση. Φτάνει πια. Εκδηλώσου. Κλάψε, φώναξε, γέλα, γράψε γι’ αυτό… Κάνε κάτι, σταμάτα πια να βουλιάζεις σε αυτόν τον βούρκο της ανασφάλειας και της αυτοκαταστροφής. Διεκδίκησε το δικαίωμα της έκφρασης που σου αρμόζει. Βγαλ’ τα όλα από μέσα σου και σου υπόσχομαι πως μόνο καλύτερα θα νιώσεις.

Στάσου, θα αλλάξω το κομμάτι. Φαίνεται πως αυτό σε θλίβει πολύ… Τελειώνει και το κρασί. Θα σου βάλω λίγο ακόμα. Θέλω να νιώθεις άνετα. Μην ντρέπεσαι να μου μιλήσεις και ποτέ μην σκεφτείς ότι θέλω να σου κάνω κακό. Μόνο εσύ έχεις τη δύναμη να μου κάνεις κακό, αφού το ξέρεις. Εμένα η ισχύς μου πάνω σου είναι μηδενική. Προσπαθώ όμως, δεν μπορείς να το αρνηθείς. Συζητάω μαζί σου, προσπαθώ να σε ακούσω κάθε φορά που έχεις κάτι να πεις. Καταγράφω κάθε σκοτεινή σου σκέψη και χαμογελάω σαν τρελή όποτε είσαι χαρούμενη.

Δεν σου βάζω άλλο κρασί, έχω αρχίσει και ζαλίζομαι. Τελείωσε κι ο δίσκος. Να είσαι συχνότερα χαρούμενη, μου πάνε τα χαμόγελα. Και κάθε που κάνεις καλές σκέψεις τα μάτια μου φωτίζονται- μοιάζουν σαν να είναι μελί. Τρελαίνομαι γι’ αυτό το χρώμα. Να προσέχεις. Να με προσέχεις. Έχεις τη δύναμη να με κάνεις ό,τι θες. Κάνε με κάτι καλό.

~₦ικήτα~

Photo by: despinaniki

 

 

 

©Νικήτα, Topicαπ 25/7/18

 

Advertisement