Κάτω από όσα σκέπαστρα βάζω,
τις λέξεις, τις σκέψεις, τα όποια “ρούχα”,
κάτω από επιλεγμένα φυλλώματα που κρύβουν τον ήλιο,
από μερικές πληγωμένες σιωπές
και πολλές κενές βαβούρες,
αφήνω ένα “ίσως”, ένα “ κάπου”, ένα “έτσι”,
κάποια ναι και κάποια όχι,
αφήνω μερικές φωνές τετραδίων,
και “ξέρεις”, “αλλά” , “αστο”,
πως μετα βιας ειμαι αυτο βλέπεις, αυτό που νομίζεις,
αυτό που είμαι.
Καμιά φορά τα ρούχα σου γίνονται φύση,
αλλά προσπαθώ να κρατήσω το σώμα μου γυμνό
μπροστά στις ειδικές σιωπές.
~Ορέστης~
Photo by: chvasilopoulos