Το όνειρο ποτέ δεν τελειώνει τις ώρες που θες
και με δικούς τους τρόπους, περιπαιχτικούς, λειτουργούν όλοι οι κόσμοι •
στην φύση η ειρωνεία αποτελεί χαρακτηριστικό καπρίτσιο,
στα καθημερινά μας πρόσωπασφυρηλατεί τις ανακλάσεις της.
Όσο και αν θες, η ευτυχία δύσκολα ανήκει στους ονειροπόλους,
και μόνο στο σκληρό τσόφλι αντιδρά ευνοϊκά η μέρα ,
αφήνοντας πόντους πικρίας και σιγουριάς
στο καθημερινό δηλητηριασμένο ελιξίριο.
Ο άνεμος μένει στα μάγουλα καινούργιος κάθε φορά,
το πρωινό φως φρέσκο στα χείλη,
ας μην λέμε πολλά αφού πέφτει ο ήλιος στη δύση,
μελαγχολικά, σβήνει στην μνήμη αυτήν την γκρίζα αλήθεια,
για την φωτιά που καίει, καταστρέφει και φωτίζει,
ώστε αντικρίζω και χάνω τόσα πρόσωπα.
Ѻρέστης
Photo by: Panagiotis Vikatos
topicap.wordpress.com 