Να προσέχεις, γιατί κάθε φορά που θα κλείνεις τα μάτια σου από εδώ και πέρα μπροστά θα τρέχουν σκιές.
Και δεν είναι, ότι πρόκειται ποτέ να σε αγγίξουν.
Αυτές ανενόχλητες κινούνται, δεν πρόκειται να παρατηρήσουν την παρουσία σου.
Εσύ όμως… Εσύ είναι πολύ εύκολο να εθιστείς στον χορό τους. Να σε παρασύρουν μέσα σε μια στιγμή σε αυτή τους την αέναη κίνηση και να σε ταξιδέψουν στο σκοτάδι τους.
Κι εκεί, φίλε μου, είναι που κινδυνεύεις να σε αγγίξουν. Όχι στο κορμί. Στο μυαλό. Εκείνο να μην το έχεις εκτεθειμένο. Κάθε φορά που κλείνεις τα μάτια, αυτές χορεύουν κι εσύ προσέχεις. Ανά πάσα στιγμή να είσαι έτοιμος να δώσες την μάχη σου- να μην επιτρέψεις στις σκιές που τόσο ρυθμικά και όμορφα χάνονται μέσα στα σκοτάδια σου να κυριαρχήσουν στο κεφάλι σου.
Καμία φορά είναι δύσκολο να το πιστέψεις, όμως να θυμάσαι: Το φως της ημέρας είναι το πιο όμορφο πράγμα που μπορείς να αντικρίσεις. Μην στερήσεις από τον εαυτό σου τον ήλιο για, για χάρη κάποιων ύπουλων χορευτικών και ενός σκοταδιού που δεν μπορεί να σου δείξει τίποτα παρά μόνον τη χειρότερη εκδοχή ενός ανθρώπου που θυμίζει κάπως αμυδρά εσένα.
₦ικήτα
Photo by: Panagiotis Vikatos
topicap.wordpress.com 