To πρωί ήδη έβλεπα τη μέρα να περιγράφεται στους λεκέδες του νερού, όπως άνοιγα την βρύση.
Λειψά σχεδιαγράμματα από υγρά που παράπεσαν, διέρρευσαν, εξατμίστηκαν, μια ρευστότητα φύσει ασχημάτιστη να παίρνει το σχήμα μιας τυχαίας επιφάνειας, αποτυγχάνοντας ξανά να συνθέσει μια μορφή και να δώσει νόημα. Αποτυγχάνοντας να μην την ξεγράψω με αδιαφορία, χωρίς δισταγμό, ως άχρηστη ακόμα και για μία παρομοίωση. Η αλήθεια είναι πως δεν είχα να πω κάτι περισσότερο, για αυτό προσθέτω πως ακόμα και αν οι μέρες ΘΑ πάρουν σχήμα, ίσως τελικά όλοι όσοι βλέπουμε σε χυμένα νερά, το πρωί, προβλέψεις μαύρες της ημέρας, είμαστε κάτι γελοίοι που δεν προνοήσαμε να τις σχεδιάσουμε εμείς και τις αφήσαμε στις πολύ πιο “ισχυρές” δυνάμεις ενός τυχαία χυμένου πράγματος, το οποιό μας αντανακλά ειρωνικά.
Ѻρέστης
Photo by: Panagiotis Vikatos
topicap.wordpress.com 