Στους δρόμους θα κυνηγώ την αμείλικτη σκιά σου
ανάμεσα στις τόσες ανακατεμένες γραμμές
θα βγάζω νόημα με ένα τίποτα,
και στις φαντασίες μου θα μένω ξανά,όσο σπρώχνω και εγώ την κίνηση,
όσο προσπαθώ να προσπεράσω την ελάχιστη ταχύτητα
με την οποία περνά το καρναβάλι που σε κρύβει.
Θα προσηλώνω κάθε μου βλέμμα στις υπόνοιες της παρουσίας σου
θα θεωρώ ακόμα και τα ενδιάμεσα διαστήματα
προεκτάσεις των σκιών αυτών,
γιατί υποδουλώνομαι μόνο σε σκιές
εκτιμώ το φως μόνο εκτιμώντας τους λεκέδες σκοταδιού του,
ενώ αμφότερα έχουν αξία
μόνο σε αυτό το κυνηγητό, μέσα σε αυτήν την σχέση,
όπου το φως δεν υπάρχει παρά για να μετατρέπει το σκοτάδι σε σκιά.
Ενώ εμείς στιγματίζουμε τους ορατούς δρόμους,
με την πλατιά μας αδιαφάνεια,
καταναλώνουμε μόνο, καταπίνουμε,
δεν επιτρέπουμε παρά τα σκιερά υπολείμματα.
Θα σε ακολουθώ, λοιπόν, ομοίως.
Ѻρέστης
Photo by: M.J
topicap.wordpress.com 