Το ξέραμε, κάποιοι άνθρωποι δεν άξιζαν παραπάνω. Απλά δεθήκαμε γιατί πιστεύαμε ότι αξίζαμε εμείς λιγότερα.
-Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Σαν σήμερα πριν από 108 χρόνια άφησε την τελευταία του πνοή ένα σπουδαίο πρόσωπο για την ελληνική λογοτεχνία, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης. Πέθανε στα 59 του μόλις χρόνια εξαιτίας του τρόπου ζωής του, η οποία περιελάμβανε την αδιάκοπη εργασία, το ξενύχτι και συνήθειες όπως το κάπνισμα και το ποτό. Υπήρξε συγγραφέας, μεταφραστής και δημοσιογράφος.
Παρά το γεγονός ότι τα περισσότερα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Αθήνα, συνδέεται με το μέρος όπου γεννήθηκε, έζησε, πέθανε αλλά κυρίως αγάπησε, την Σκιάθο. Σε πολλά έργα του θα συναντήσει κανείς χαρακτηριστικά του νησιού και πρωταγωνιστές απλούς πολίτες του.
Γνωστή είναι η πίστη του προς τον χριστιανισμό που τον συνόδεψε καθόλη την διάρκεια της ζωής του. Ο πατέρας του ήταν ιερέας στην Σκιάθο ενώ ο ίδιος στα 21 του χρόνια αποφάσισε να επισκεφτεί το Άγιο Όρος όπου παρέμεινε για οχτώ μήνες με την ιδιότητα του δόκιμου μοναχού. Έπειτα η πεποίθηση του ότι δεν είναι ο άξιος για αυτή την θέση τον οδήγησε στην Αθήνα και μάλιστα στην Φιλοσοφική Σχολή, την οποία ποτέ δεν τελείωσε.
Η οικονομική κατάσταση του Παπαδιαμάντη υπήρξε πάντα άσχημη, παρά τις ικανοποιητικές αμοιβές που έπαιρνε. Είχε την τάση να ξοδεύει αλόγιστα τα χρήματα του δίχως να σκέφτεται το μέλλον, σε σημείο που δεν είχε ούτε για τα απαραίτητα.
Ο κλειστός και μοναχικός χαρακτήρας του ήταν η αιτία που είχε ελάχιστους φίλους,αλλά ακόμα και σε αυτούς δεν φανέρωνε τα συναισθήματα του. Προτιμούσε να εκφράζεται μέσω της συγγραφής, η οποία ήταν η παντοτινή του συντροφιά και παρηγοριά.
Σχετικά με τα στοιχεία αναφοράς των έργων του, η παρακάτω φράση του αρκεί:
Όσον ζω και αναπνέω και σωφρονώ, δεν θα παύσω να υμνώ μετά λατρείας τον Χριστόν μου, να περιγράφω μετ’ έρωτος την φύσιν και να ζωγραφώ μετά στοργής τα γνήσια ελληνικά ήθη.
Μερικά σημαντικά έργα του είναι: «Η Φόνισσα», «Όνειρο στο κύμα» και «Οι έμποροι των εθνών». Ανεξάρτητα από το αξιοσημείωτο ταλέντο του, δεν θέλησε να συμμετάσχει σε διαγωνισμούς, να προβάλλει τα έργα του και να αφιερώσει σε κάποιον κάποιο από τα μυθιστορήματα ή τα διηγήματα του.
Ο μεγάλος ποιητής Γεώργιος Σεφέρης στο δοκίμιο του για τον Μακρυγιάννη έγραψε: «Ο Μακρυγιάννης είναι ο πιο σημαντικός πεζογράφος της νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας, αν όχι ο πιο μεγάλος, γιατί έχομε τον Παπαδιαμάντη», ενώ ο Κωνσταντίνος Καβάφης χαρακτήριζε τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη ως «η κορυφή των κορυφών» και «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων».
ℳoschaz
topicap.wordpress.com 