Κάποια γραπτά σε βρίσκουν, δεν τα βρίσκεις.

Πόσες φορές έπιασες ένα ξεχασμένο, σκονισμένο βιβλίο από τη βιβλιοθήκη σου, το άνοιξες σε μια τυχαία σελίδα και διάβασες μια τυχαία φράση, η οποία ίσως και να ταιριάζει με την επικαιρότητα της ζωής σου; Τότε που χαμογέλασες και σκέφτηκες ότι όλο αυτό είναι μια όμορφη σύμπτωση. Αν πιστεύεις στις συμπτώσεις. Για εμάς τους ονειροπόλους, το γεγονός αυτό είναι μια υπέροχη προσπάθεια του σύμπαντος να μας αποδείξει ότι δεν είμαστε μόνοι.

Σκέψου το. Λατρεύεις ένα τραγούδι και το ακούς συνεχώς. Αποφασίζεις να ψάξεις τι ακριβώς λένε οι στίχοι, ή έστω να καταλάβεις τη μισή μαγεία από αυτή που ένιωθε ο στιχουργός όταν το έγραφε. Το μάτι σου πέφτει κατευθείαν σε ένα στίχο που ούτε εσύ πίστευες ότι θα σε σημαδέψει τόσο πολύ. Έτσι, το τραγούδι αυτό αποκτά μια ξεχωριστή θέση στη ζωή σου.

Έλα τώρα, παραδέξου το. Ας μην πιστεύεις πως μερικά πράγματα εμφανίζονται στη ζωή μας για κάποιο λόγο, σίγουρα όταν διάβασες κάτι το οποίο έμοιαζε με κάτι συγκεκριμένο, που είχες ανάγκη να ακούσεις εκείνη την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, με εκείνον τον συγκεκριμένο ξεχωριστό τρόπο, παραξενεύτηκες. Κάποιος, κάπου, κάποτε έγραψε αυτό το έργο, επειδή ένιωθε κάτι παρόμοιο με αυτό που ένιωθες εσύ εκείνη τη στιγμή που το πρόσεξες λίγο περισσότερο ή όταν το πρωτοδιάβασες. Αναιρώ την προηγούμενη πρόταση κατά ένα 50 %, καθώς ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά τα πράγματα.

Μήπως, λοιπόν, τα γραπτά είναι σαν τους ανθρώπους; Τους ανθρώπους που ήρθαν για κάποιο λόγο στη ζωή μας; Τους ανθρώπους που έφυγαν την κατάλληλη στιγμή, τους ανθρώπους που χάθηκαν ή αποφάσισαν να μην μας ακολουθήσουν στη ζωή μας; Ή σαν τους ανθρώπους που μας στάθηκαν χωρίς αντάλλαγμα σε ό,τι δυσκολία έτυχε να αντιμετωπίσουμε;

Αγαπητοί μη ονειροπόλοι, είναι τυχαίο ότι όπως όλα τα γραπτά, όλοι οι άνθρωποι, μας αφήνουν ένα συναίσθημα; Από δυσαρέσκεια, μέχρι έρωτα. Από αγάπη, μέχρι μίσος. Επιπλέον, είναι τόσο τυχαίο πια το γεγονός ότι συνδέουμε τραγούδια, στιχάκια, κειμενάκια, ακόμα και βιβλία με ανθρώπους; Πόσες φορές κοίταξες στα μάτια ένα αγαπημένο σου άτομο και σκέφτηκες μια φράση που θα του ταίριαζε τέλεια; Πόσες φορές διάβασες μια φράση, έκλεισες έπειτα τα μάτια σου και σκέφτηκες ένα συγκεκριμένο πρόσωπο, δύο συγκεκριμένα μάτια;

Αν δεν έχεις κάνει ποτέ τέτοιες σκέψεις, ας παίξουμε ένα παιχνίδι. Κλείσε τα μάτια σου και σκέψου τρία τυχαία άτομα. Δύο που είναι στη ζωή σου και ένα που δεν είναι πια. Μετά, συλλογίσου με βάση αυτά που νιώθεις, ποιο γραπτό ( βιβλίο, κείμενο ή στίχος) τους ταιριάζει. Τώρα, άνοιξε τα μάτια σου και χαμογέλα αν νιώσεις έστω και λίγα από αυτά που έγραψα. Έστω και αν ένιωσες κάτι ελάχιστο αφήνοντας τον εαυτό σου να αισθανθεί τη μαγεία.

Αν ό,τι έγραψα δεν σου θυμίζει τίποτα, εύχομαι όταν στη ζωή σου συναντήσεις έναν άνθρωπο που θα αισθανθείς τόσα, έτσι ώστε να τον ταυτίσεις με κάτι, να θυμηθείς αυτό το κείμενο. Ή ελπίζω να προσπαθήσεις έστω και λίγο να ταυτίσεις μερικούς ανθρώπους με γραπτά. Αφέσου. Εκτίμησε τα γραπτά. Εκτίμησε τους ανθρώπους. Ακόμα και τα γραπτά που είναι άνθρωποι. Ακόμα και τους ανθρώπους που είναι γραπτά. Υπάρχει διαφορά μεταξύ γραπτών και ανθρώπων; Για μένα, σίγουρα όχι. Για εσένα;

---

Ḅάντα

Photography credits: Panagiotis Vikatos

---

 

 

 

 

 

 

 

©Βάντα, Topicαπ 9/1/19

Advertisement