Μαζί σου έμαθα πολλά πράγματα. Έμαθα να αγαπάω με όλη μου την καρδιά. Έμαθα τι σημαίνει να σε ξέρει κάποιος τόσο καλά που να μην χρειάζεται να σε κοιτάξει για να καταλάβει πώς νιώθεις. Ταυτόχρονα, το πώς είναι να παλεύεις να εξηγήσεις σε κάποιον κάτι, το οποίο δεν είναι πρόθυμος να καταλάβει.
Έμαθα να σέβομαι, να δίνω χωρίς να παίρνω, να συγχωρώ. Μαζί σου έμαθα να μετράω μέχρι το δέκα πρώτου πω (ή γράψω) κάτι χοντρό- για να μην το μετανιώσω. Έμαθα να μετανιώνω. Για πράγματα που είπα, αλλά και για πράγματα που δεν είπα.
Μαζί σου και κατεξοχήν χάρη σε εσένα έμαθα να αγαπάω όσα μισώ. Και μίσησα πολλά πράγματα μαζί σου, όμως τα αγάπησα. Γιατί είναι λεπτή η γραμμή μεταξύ αγάπης και μίσους, αλλά μαζί οι δύο μας πατήσαμε πάνω της.
Έμαθα να πονάω. Να κλαίω. Να χάνω, να αδικούμαι, να νευριάζω, να στεναχωριέμαι. Να πληγώνω. Να μην με νοιάζει αν θα πονέσω, αρκεί να μην πονέσεις.
Μαζί οι δυο μας, ζήσαμε κάτι σπουδαίο. Ένα παραμύθι, με αρχή μέση και τέλος που φρόντισε να αφήσει όλους τους αναγνώστες με δάκρυα στα μάτια. Γιατί μαζί, τους δείξαμε πώς η αγάπη δεν είναι αρκετή. Πώς το μαζί μερικές φορές μαραζώνει, αφού χώνεται μέσα σαν σαράκι το «εγώ» και λίγο-λίγο το τρώει.
Εγώ μαζί με το εγώ μου κι εσύ με το δικό σου είδαμε το πώς γίνεται να πάψει να αρκεί το «Σ’αγαπώ» και πώς τα κοινά όνειρα σταματάνε να είναι κοινά.
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα, μαζί σου έμαθα πολλά βλέπεις. Όμως δεν θέλω να πλατιάσω, ούτε να καταλήξω γλυκανάλατη.
Θέλω μόνο να σημειώσω ότι το μαζί είναι δύσκολο. Θέλει δουλειά. Αν το θες το μαζί, πρέπει να είσαι έτοιμος να προσπαθήσεις γιατί κανένας δεν κατάφερε να κρατήσει κάποιον στη ζωή του όντας εγωιστής και ξεροκέφαλος. Να μάθεις να ακούς, να δέχεσαι, να καταλαβαίνεις.
Και πάνω απ’ όλα, να βάλεις καλά στο μυαλό σου ότι το μαζί σημαίνει αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Αν θες να το δεις, διώξε το εγώ σου από τη μέση. Κοίτα με στα μάτια σαν να είμαι εσύ. Και τότε θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
Μαζί.
₦ικήτα
Photography credits: Jenni Elric
topicap.wordpress.com 