Η αριστουργηματική τραγωδία του Σαίξπηρ, «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», ερμηνεύεται για πρώτη φορά στο Λονδίνο, σαν σήμερα, 30 Ιανουαρίου 1595. Το έργο διηγείται την ιστορία δύο κατατρεγμένων εραστών, δύο ερωτευμένων νέων που θα φτάσουν μέχρι τον θάνατο καθώς οι οικογένειες τους δεν είναι σύμφωνες με αυτό το ειδύλλιο. Ο Σαίξπηρ κατάφερε, όχι μόνο να κάνει την τραγωδία ένα από τα δύο πιο γνωστά του έργα (μαζί με τον Άμλετ), αλλά και τα ονόματα Ρωμαίος και Ιουλιέτα να θεωρούνται αρχέτυπα των νέων εραστών, ως σήμερα.
Μέχρι σήμερα το έργο έχει ερμηνευτεί με ποικίλους διαφορετικούς τρόπους, από κωμωδία μέχρι την εκτεταμένη μορφή της τραγωδίας. Από χοροθέατρο μέχρι εκσυγχρονισμό του έργου ή όπερα.
Μία τέτοια επιτυχία δεν θα μπορούσε να μην ακολουθείται από χιλιάδες θεωρίες. Η αρχική θεωρία βρίσκει να αμφισβητεί το γεγονός ότι ο Σαίξπηρ έγραψε το έργο. Πολλοί πιστεύουν ότι τα στοιχεία που βάζει ο ‘‘Σαίξπηρ’’ στο γραπτό του δεν συμβαδίζουν χρονολογικά με το έργο.
Σχεδόν ουτοπική -πιθανών- να θεωρηθεί η θεωρία του να είναι πραγματική η ιστορία των δύο εραστών και να έχει διαδραματιστεί γύρω στο 1300 στη Βερόνα (όπου όντως διαδραματίζεται και το έργο).
Υπάρχουν πολλές αξιοσημείωτες σκηνές και αποφθέγματα στο σαιξπηρικό κείμενο, όλες αφιερωμένες στο αίσθημα του έρωτα.
“- Καλή σου νύχτα, χίλιες φορές καλή σου νύχτα…
– Χίλιες φορές κακή χωρίς το φως σου…
– Καληνύχτα… καληνύχτα τούτη η πίκρα του χωρισμού έχει μια γλύκα τόση
που καληνύχτα θα σου λέω μέχρι να ξημερώσει…
– Ύπνος να ‘ρθει στα μάτια σου και στην καρδιά σου ειρήνη…
– Ύπνος και ειρήνη θα ‘θελα για σένα να ‘χα γίνει…”
Η κλασσική σκηνή του μπαλκονιού και η αποχώρηση του Ρωμαίου από την αυλή της αγαπημένης του. Ένα απόσπασμα που έχει εμπνεύσει λογοτέχνες, μουσικούς και χορογράφους σε όλο τον κόσμο να φτιάξουν το δικό τους αριστούργημα αγάπης.
Σε προσωπικό επίπεδο, το έργο αυτό είναι ένα ύμνος στον έρωτα και το πάθος. Μου θυμίζει μία φράση από ένα άλλο έργο του Σαίξπηρ. «Είμαστε απ’ την ύλη που ‘ναι φτιαγμένα τα όνειρα» (Γουίλιαμ Σαίξπηρ, Τρικυμία). Δύο ερωτευμένοι νέοι είναι δύο όνειρα. Δύο όνειρα που ενώνονται. Δύο όνειρα που γίνονται ένα κοινό όνειρο. Και πάνω στην έξαψη και στο πάθος του έρωτα, πάνω στον πόθο του ενός για τον άλλον, όλη η ιστορία μπορεί να τελειώσει μακάβρια. Και εδώ είναι που έρχομαι εγώ και λέω τα λόγια του αγαπημένου μου Joker (ναι, από τον Batman), «Είναι πολύ εύκολο να πεθάνεις για μένα. Θέλω να ζήσεις για μένα». Και εδώ θα πείτε, που κολλάει αυτό; Και εδώ θα πω «Γιατί δεν υπήρξε ποτέ ιστορία πιο θλιβερή από αυτήν της Ιουλιέτας και του Ρωμαίου της».
Ḅάντα
topicap.wordpress.com 