Θα αφήσουμε λίγο πίσω τα στερεοτυπικά και τα ρομαντικά που περικλείουν συνήθως τα γραπτά μου και θα μιλήσουμε ειλικρινά και αντικειμενικά. Η ομορφιά είναι παντού. Και όχι, δεν θα μιλήσω για τον ουρανό, τη φύση, τον ήλιο και τα αστέρια. Σήμερα αποφάσισα να δώσω στους ανθρώπους, στους φίλους, στην οικογένεια μου ακόμα και στους αγνώστους στο δρόμο, αυτό που αξίζουν.
Προσωπικά βλέπω ομορφιά παντού. Βλέπω το ανθρώπινο σώμα και διακρίνω τα χαρακτηριστικά που το κάνουν ξεχωριστό. «Ξεχωριστό» για μένα είναι συνώνυμο με το όμορφο. Παραπάνω κιλά, παρακάτω κιλά (σε υγιή πλαίσια), ψηλός, κοντός, μαύρος, άσπρος κλπ. Γιατί να μην τα βρω όμορφα όλα αυτά; Πρόσωπα με ακμή και με σπυράκια, γλουτοί, κοιλιές, στήθη και χέρια με ραγάδες και κυτταρίτιδα. Όλα αυτά δεν είναι αφύσικα. Είναι -με όλη τη σημασία της λέξης- ανθρώπινα και όμορφα. Τα κοινωνικά στερεότυπα πρέπει να σταματήσουν κάποια στιγμή να παρουσιάζουν την φυσικότητα και το ανθρώπινο ως τερατώδες. Κανένα κορίτσι δεν πρέπει να νιώθει άσχημα επειδή δεν έχει σαρκώδη χείλη ή επειδή δεν έχει σώμα στερεοτυπικά αποδεκτό. Κανένα αγόρι δεν πρέπει να νιώθει μειονεκτικά επειδή δεν έχει αρκετά γυμνασμένο σώμα ή επειδή δεν είναι αρκετά ψηλός. Κανένα άτομο στον κόσμο δεν πρέπει να νιώθει άσχημα με τον εαυτό του.
Η ομορφιά του ανθρώπου είναι υποκειμενική. Το τι αρέσει σε μένα, κατά πάσα πιθανότητα δεν αρέσει σε σένα. Οι άνθρωποι όμως πρέπει κάποια στιγμή να γίνουμε επιτέλους λίγο πιο δεκτικοί και ευγενικοί. Να αρχίσουμε να κοιτάμε χαμόγελα και μάτια. Αυτά τα δύο κρύβουν τις ιστορίες του κάθε ανθρώπου. Εννοώ, σκέψου το λίγο… Περνάς μια όμορφη μέρα με κάποιον. Όταν στο τέλος της ημέρας τον χαιρετήσεις και του πεις ότι πέρασες πολύ ωραία θα κοιτάξεις το βάρος του, την ακμή του ή τα σημάδια του; Όχι. Θα κοιτάξεις τα μάτια του που θα σε ευχαριστούν και το χαμόγελο που δημιουργήθηκε στο άκουσμα της πρότασης σου.
Ας θίξουμε ένα άλλο θέμα τώρα. Εν έτει 2019, ο καθένας μπορεί να φοράει ό,τι θέλει. Μπορεί πιθανώς να ‘‘προσβάλλει’’ την αισθητική σου ότι ένα αγόρι φοράει κοντή μπλούζα ή ότι μια κοπέλα με παραπάνω κιλά φοράει στενό τζιν, ή μια κοπέλα που ασπάζεται μια θρησκεία και φοράει για παράδειγμα hijab, ή ακόμα και ένα αγόρι που φορά make-up, αλλά μην χαραμίσεις την ώρα σου να τους το γνωστοποιήσεις. Για μερικά άτομα, ακόμα και το να βγουν από το σπίτι όντας οι εαυτοί τους, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πολύ πιθανόν να έχουν περάσει πολλές ώρες στον καθρέφτη προσπαθώντας να ενθαρρύνουν τον ίδιο τους τον εαυτό να βγει έξω όπως εκείνος επιθυμεί. Και ο τρόπος ένδυσης είναι ένα τρόπος έκφρασης. Βέβαια αν πας σε ένα άτομο και πεις ότι δεν σ’αρέσει αυτό που φοράει, ενώ αυτό το άτομο έχει επιλέξει να το βάλει, κατά 99% θα γυρίσει και θα σου πει γελώντας ότι εκτιμά την άποψη σου αλλά δεν το νοιάζει και ιδιαίτερα.
Αυτό που προσπαθώ να πω είναι ότι πρέπει να εκτιμάμε τα άτομα που έχουμε δίπλα μας και να τους θυμίζουμε πόσο όμορφοι είναι μέσα-έξω. Και ένα χαμόγελο σε κάποιον περαστικό στο δρόμο δεν έβλαψε κανέναν. Σκέψου όλα τα όμορφα άτομα στη ζωή σου και θύμισέ τους τι σημαίνουν για σένα και πόσο όμορφα είναι. Και μην ξεχνάς: Αν αυτό που έχεις να πεις δεν είναι κάτι ωραίο και ευγενικό, κράτα το για τον εαυτό σου. Κανείς δεν θέλει να ακούσει την κακία σου. Ας τα θεωρήσουμε κάποια στιγμή αυτονόητα όλα αυτά.
Με φιλικές διαθέσεις,
Βάντα.
Ḅάντα
Photography credits: Kerasia
topicap.wordpress.com 