Συνέντευξη με έναν φωτογράφο: Φίλιππος Ηλιόπουλος | #Topic_Week

Όλη μας η ζωή αποτελείται από στιγμές. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που κρατούν αυτές τις στιγμές όπως ακριβώς τις αντιλαμβάνονται οι ίδιοι, τους δίνουν το στίγμα τους και πολλές φορές τις «μεταμορφώνουν» εντυπωσιακά. Αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονται φωτογράφοι.

Μου είπαν ότι το θέμα της εβδομάδας είναι η φωτογραφία. Ενώ χάζευα λοιπόν στο Instagram έπεσα πάνω σε έναν λογαριασμό με το όνομα sunphil_ .Οι φωτογραφίες του λογαριασμού μου τράβηξαν το ενδιαφέρον και εκείνη την στιγμή ήμουν σίγουρη ότι είχα βρει το κατάλληλο άτομο για να γίνει ο πρωταγωνιστής του άρθρου μου. Σκέφτηκα ότι θα ήθελα να γνωρίσω τον ιδιοκτήτη του λογαριασμού, Φίλιππο Ηλιόπουλο, και να δω από την δική του οπτική γωνία.

Ο Φίλιππος είναι δεκαεννιά χρονών και σπουδάζει φωτογραφία στο Leica Academy. Του αρέσει να αποθανατίζει αυτό που βλέπει ο ίδιος, ενώ ταυτόχρονα αναζητά αυθόρμητα βλέμματα.

Ποιο ήταν το κίνητρό σου για να ασχοληθείς με το χώρο της φωτογραφίας;

Ένας φίλος μου είχε μια φωτογραφική κάμερα και μια μέρα από απορία την χρησιμοποίησα. Μου κίνησε, λοιπόν, το ενδιαφέρον και καρφώθηκε στο μυαλό μου να αποκτήσω μία δική μου – έτσι και αλλιώς έβγαζα φωτογραφίες από το κινητό. Προέκυψε ένα χειρουργείο εκείνη την περίοδο και ο πατέρας μου ήθελε να μου κάνει ένα δώρο. Έτσι, βρήκα αφορμή και του ζήτησα μια φωτογραφική κάμερα. Ξεκίνησα για ένα εξάμηνο να τραβάω ερασιτεχνικά. Την πρώτη φορά που έδωσα πανελλήνιες με σκοπό την διοίκηση επιχειρήσεων, χωρίς να με ενδιαφέρει ιδιαίτερα, επηρεασμένος μάλλον από τον αδελφό μου που ασχολούταν με αυτόν τον τομέα, δεν κατάφερα να περάσω σε κάποια σχολή. Αποφάσισα να δώσω ξανά με σκοπό αυτή τη φορά τη φωτογραφία, δεν πέτυχα όμως τον στόχο μου και τότε σκέφτηκα να πάω σε μια ιδιωτική σχολή και να ακολουθήσω αυτό που μου αρέσει.

Σκέφτηκες να μην ασχοληθείς με τη φωτογραφία λόγω της πιθανής ανεργίας;

Μου έχει περάσει από το μυαλό, αλλά πιστεύω πως αν είσαι καλός και ξεχωρίζεις μπορείς να βρεις δουλειά. Δεν είναι ένας λόγος που θα με κρατούσε πίσω στα σχέδιά μου να ακολουθήσω τη φωτογραφία.

Θα έκανες φωτογράφηση που θα είχε ένα θέμα αντίθετο με τις πεποιθήσεις σου(π.χ.κακοποίηση ζώων);

Αν μέσω της φωτογράφησης πέρναγα κάποιο μήνυμα, θα το έκανα. Για παράδειγμα, στο θέμα της κακοποίησης των ζώων, αν προβαλλόταν ότι μπορούμε να βοηθήσουμε, ώστε να λυθεί. Αν, όμως, ο μόνος στόχος ήταν τα χρήματα δεν νομίζω να έκανα τη συγκεκριμένη φωτογράφηση.

Συμβαίνει μπροστά σου ένα συγκλονιστικό περιστατικό και τυχαίνει να κρατάς την φωτογραφική σου κάμερα,τι κάνεις;

Σίγουρα θα μπω στον πειρασμό να αποθανατίσω την στιγμή. Εξαρτάται κατά πόσο έχω την ευχέρεια εκείνη την στιγμή. Αν μπορώ να βοηθήσω, δεν θα βγάλω φωτογραφία. Αν όμως μπορώ να είμαι παρατηρητής, θα τραβήξω φωτογραφία το περιστατικό.

Προτιμάς να φωτογραφίζεις ανθρώπους, που πιθανόν να βελτιώσουν ή να «αχρηστέψουν» μια φωτογραφία, ή τοπία που έχουν την δική τους μοναδικότητα, και γιατί;

Εξαρτάται. Είναι συγκεκριμένα σημεία των τοπίων, τα οποία θα ήθελα να αποθανατίσω. Όταν νιώσω την ανάγκη να βγάλω τοπία, δεν θα πάω σε ένα βουνό να φωτογραφίσω. Όσον αφορά στα άτομα, μ’ αρέσει να τραβάω πορτρέτα, αλλά έπειτα από σκέψη. Θέλω να μιλήσω με τον άλλον, να καταλάβω τι του αρέσει, τι τον ενδιαφέρει, για να μπορέσω να σκεφτώ κάτι, το οποίο θα τον αντιπροσωπεύει σαν φωτογραφία.

Οι περισσότερες φωτογραφίες σου διαδραματίζονται τη νύχτα. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Γενικά προτιμώ τις βραδινές λήψεις γιατί μ’ αρέσει η δυσκολία που συναντώ στην αναζήτηση κάποιου τρόπου λήψης της φωτογραφίας. Το σκοτεινό θέμα με ελκύει περισσότερο, είναι ο τρόπος με τον οποίο σκέφτομαι, γι’αυτό και τραβάω αρκετές φορές ασπρόμαυρα.

Οπότε προτιμάς τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες.

Η αλήθεια είναι πως ναι. Σε συγκεκριμένα θέματα, όμως, διαλέγω τις έγχρωμες. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες προβάλλουν αυτό που βλέπεις, όπως ακριβώς το βλέπεις, ενώ στις έγχρωμες πιθανόν να επικεντρωθείς στο χρώμα και όχι στην ουσία.

Πιστεύεις πως το γεγονός ότι ο καθένας αγοράζει μια φωτογραφική μηχανή και ορίζει τον εαυτό του φωτογράφο έχει φέρει τον χώρο της φωτογραφίας σε κρίση;

Σίγουρα όλοι μπορούν να βγάλουν φωτογραφίες πλέον και δεν το θεωρώ κακό. Ο καθένας τραβάει φωτογραφίες, αλλά το ζήτημα είναι κατά πόσο έχει βάλει σκέψη από πίσω. Αυτό ξεχωρίζει, κατά τη γνώμη μου, τον επαγγελματία από τον ερασιτέχνη, χωρίς να θεωρώ τον εαυτό μου επαγγελματία, προφανώς. Αυτό θα ήθελα να αποκτήσω κάποια στιγμή, κάθε φωτογραφία μου να κρύβει σκέψη.

Θα πήγαινες διακοπές χωρίς την φωτογραφική σου κάμερα;

Πλέον όχι. Έχει γίνει κομμάτι του εαυτό μου. Την έχω παντού, ακόμα και τώρα που μιλάμε. Μπορεί να δω κάτι το οποίο θα μου τραβήξει την προσοχή και θα θέλω να το φωτογραφίσω κατευθείαν. Είναι στιγμές και αν τις χάσω…

Το ταλέντο ή η εξάσκηση κάνουν έναν φωτογράφο καλό;

Νομίζω πως η εξάσκηση. Σίγουρα αν έχεις ταλέντο και βλέπεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά σε βοηθάει στο να τραβήξεις μια καλή φωτογραφία. Αν δεν βγεις, όμως, έξω, δεν έχεις τριβή με τον κόσμο, δεν τραβήξεις χιλιάδες φωτογραφίες για να ξέρεις τον τρόπο λειτουργίας, δεν θεωρώ πως το ταλέντο θα σε βοηθήσει ιδιαίτερα. Σίγουρα είναι ένας παράγοντας, αλλά όχι ο μοναδικός.

Φωτογράφηση στο δρόμο ή σε στούντιο;

Στο δρόμο, γιατί υπάρχει μεγαλύτερος αυθορμητισμός. Στο στούντιο είναι πολύ «αποστειρωμένο» το περιβάλλον. Τοποθετείς το μοντέλο απέναντι σου, τραβάς 15-20 λήψεις και παίρνεις το αποτέλεσμα. Αντιθέτως, στο δρόμο έχεις λίγα μόλις δευτερόλεπτα, αν προλάβεις, πρόλαβες, αλλιώς χάθηκε.

Υπάρχουν φωτογραφίες που επιλέγεις να κρατάς για τον εαυτό σου ενώ είναι πολύ πιθανόν να έβρισκαν ανταπόκριση;

Πιστεύω πως αν τραβήξω μια φωτογραφία που μ’αρέσει θα τη μοιραστώ, δεν θα την κρατήσω για τον εαυτό μου. Υπάρχουν, όμως, φωτογραφίες μου που μου αρέσουν, αλλά ξέρω ότι δεν θα αρέσουν το ίδιο -έως και καθόλου- στον κόσμο, οπότε τις κρατάω για εμένα.

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου στο μέλλον;

Σίγουρα θα ήθελα να ακολουθήσω το χώρο της φωτογραφίας. Δεν νομίζω πως θα φύγω από αυτόν τον τομέα, αν και το μέλλον είναι απρόβλεπτο. Θέλω να κάνω αρκετά ταξίδια, να γνωρίσω άτομα, να δω μέρη, δηλαδή να ανοίξω τους ορίζοντες μου, γιατί δεν είμαι αρκετά ανοιχτόμυαλος και θα ήθελα να βελτιώσω αυτό το κομμάτι μου.

Υ.Γ.: Ο Φίλιππος μας εκμυστηρεύεται το κόλπο του: «Όταν φωτογραφίζω κάποιο πρόσωπο, αρχικά του λέω να κοιτάξει κάτω και μετράω ως το τρία, ώστε όταν το μοντέλο σηκώσει το κεφάλι του να είναι κενό χαρτί, να μην έχει την συναίσθηση ότι «όταν σηκώσω το κεφάλι μου θα δω μια κάμερα».

---

ℳoschaz

Photography credits: Sunphil_

---

 

 

 

 

 

©Moschaz, Topicαπ 16/2/19

Advertisement