«Κυρίες και κύριοι, καλησπέρα σας. Διακόπτουμε το πρόγραμμά μας για μια έκτακτη είδηση. Έντονα επεισόδια γίνονται σήμερα από το μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας. Εξοργισμένοι αναρχικοί πετάνε χημικά και σπάνε τις βιτρίνες μαγαζιών, ενώ οι αστυνομικές δυνάμεις κάνουν ο, τι καλύτερο μπορούν για να κατευνάσουν την κατάσταση.»
Πόσο οικεία είδηση, ε; Θα έλεγε κανείς ότι την έχουμε ακούσει τόσες φορές που πλέον μπορούμε να την αναπαράγουμε από τη μνήμη μας. Θέλω να πω… μόλις αυτό έκανα. Οικεία λοιπόν, έτσι δεν είναι; Γνώριμες λέξεις, συνδεδεμένες μεταξύ τους με τρόπο ξεκάθαρης αιτιότητας. Αναρχικοί, επεισόδια, χημικά, αστυνομικές δυνάμεις. Ξέρουμε ακριβώς τι σημαίνουν οι λέξεις, πώς συνδέονται με το γεγονός ότι τα λεωφορεία δεν θα περάσουν. Για στάσου δύο λεπτά όμως… Ξέρουμε σίγουρα;
Ας ξεκινήσουμε από το βασικότερο όλων. «Αναρχικοί«. Ακούγοντας αυτή τη λέξη, σχεδόν κατευθείαν ο λογισμός στρέφεται σε μαυροφορεμένους μπαχαλάκηδες. Σε κουκουλοφόρους, οι οποίοι με πρόφαση πάσης φύσεως πορεία κατεβαίνουν στο κέντρο και καταστρέφουν βιτρίνες μαγαζιών, και «εξοργισμένοι» πετούν χημικά. Πάμε τώρα να δούμε τι είναι οι αναρχικοί στα αλήθεια;
«Ο όρος αναρχισμός αρχικά είχε αρνητική έννοια, διότι αναρχία στην καθομιλουμένη συνήθως σήμαινε χάος κοινωνικό, πολιτικό και όχι μόνο. Η απαραίτητη σύνδεση με τη βία και το χάος ωστόσο είναι προπαγανδιστική, καθώς ορισμένοι θεωρητικοί αναρχικοί θεωρούν τη βία όχι μόνο ακατάλληλο μέσο επιβολής, αλλά επίσης την εξισώσουν με την αστική ηθική, εγκρίνοντάς την μόνο ως μέσο αυτοάμυνας.
Η λέξη αναρχία, όπως τη χρησιμοποιούν οι περισσότεροι αναρχικοί, δηλώνει μια αρμονική αντιεξουσιαστική και αταξική κοινωνία, που στηρίζεται στις δυνατότητες της εθελοντικής συνεργασίας και αμοιβαίας βοήθειας των ανθρώπων με βάση τον ατομικό αυτοπροσδιορισμό και την προσωπική συμμετοχή.»
(απόσπ. Wikipedia, «Αναρχία»)
Ποια βίαια ξεσπάσματα, ποιων αναρχικών λοιπόν; Εμένα μου φαίνεται πως η φίλη δημοσιογράφος στο δελτίο των οκτώ ψάχνοντας τον αποδιοπομπαίο τράγο χρησιμοποιεί αυτή τη λέξη κάπως απερίσκεπτα… Γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι που χαλάνε τις πορείες, οι άνθρωποι που ρίχνουν χημικά, οι αναρχικοί που έρχονται σε ανοιχτή σύγκρουση με τις «αστυνομικές δυνάμεις» πυροδοτώντας βίαια σκηνικά- μάλλον δεν είναι ακριβώς αναρχικοί τελικά… Μάλλον η λέξη αυτή παραχρησιμοποιήθηκε, χάλασε, αλλοιώθηκε.
Πάμε παρακάτω…»Επεισόδια». Επεισόδια, τι; Τι πάει να πει «επεισόδια», φίλη δημοσιογράφε; Επεισόδια του Casa de Papel; Εγκεφαλικά επεισόδια; Τα επεισόδια των Αρχαίων τραγωδιών; Πώς ακριβώς η λέξη «επεισόδια» μπορεί να νοηματοδοτεί γεγονότα βίας; Δεν το καταλαβαίνω απόλυτα. Κι όμως, με το που ακούς αυτή τη λέξη στις ειδήσεις ξέρεις τι συμβαίνει. Κάτι πάει λάθος μ’ αυτό, έτσι δεν είναι;
Να προσέχουμε λίγο παραπάνω, εκεί θέλω να καταλήξω. Ακούμε πράγματα και τα αναπαράγουμε αφιλτράριστα. Θα ήταν όμως όλα πολύ πιο ξεκάθαρα εάν μπαίναμε στην διαδικασία να εκτιμήσουμε το ποσοστό αλήθειας που εμπεριέχεται στις πληροφορίες που τρώμε με το κουτάλι κάθε μέρα. Παραπάνω αναφέρθηκε ένα παράδειγμα, μιας πολυφορεμένης είδησης. Καθημερινά όμως λέγονται αμέτρητα πράγματα αστόχως, προερχόμενα είτε από προπαγανδιστικούς σκοπούς είτε απλώς από ημιμάθεια.
Ενημερωθείτε, φιλτράρετε, ψαχτείτε.
₦ικήτα
Photography credits: Panos Kimpou
topicap.wordpress.com 