Τι απέγιναν τα όνειρα που κάναμε όταν ήμασταν μικροί; Τότε θέλαμε να σώσουμε τον κόσμο και να βλέπουμε τις μικρές καρέτα-καρέτα στην Ζάκυνθο να αναζητούν την θάλασσα, έχοντας βγει από τα αβγά τους (ή τα αυγά τους). Δεν μας ένοιαζε αν θα λερώσουμε, αν θα κουραστούμε γρήγορα, αν θα βαρεθούμε στην πορεία ή τι θα κάνουμε αν βρεθεί κάτι καλύτερο στο δρόμο μας.
Θέλαμε να ζούμε από ένα σακίδιο και να κάνουμε φίλους στη θάλασσα με την υπόσχεση κάθε φορά πως «θα έρθω πάλι αύριο», «θα έρθω το επόμενο καλοκαίρι» και με τους οποίους έχουμε εκ τότε να γελάσουμε παρέα και αν τους βλέπαμε σήμερα θα ήταν μονάχα ξένοι, θα ήταν σαν να μην μοιραστήκαμε ποτέ κουβαδάκια, καστράκια και τον έναν κόκκινο αναπνευστήρα. Θέλαμε απλώς να σκαρφαλώσουμε σε όλα τα δέντρα και να κρεμαστούμε σαν τους βραδύποδες, για τους οποίους είχαμε δει ένα ντοκιμαντέρ το προηγούμενο βράδυ. Θέλαμε να τρώμε μόνο μούρα από το πεζοδρόμιο μπροστά από το σχολείο και γιαουρτάκια junior.
Φοβόμασταν τα πιο χαζά και μεγάλα πράγματα κι όμως δεν ξέραμε ακόμα τι θα πει φόβος. Θέλαμε μονάχα να σταθούμε λίγα μέτρα έξω από τη θάλασσα, να πιάσουμε το χέρι κάποιου και να μας πιάσει και αυτός, για να πάρουμε φόρα και να τρέξουμε μέσα στη θάλασσα, με τα μπρατσάκια και μετά χωρίς τα μπρατσάκια γιατί μετά γίναμε μεγάλα παιδιά και τι θα λέγαν οι φίλοι -που είχαμε να δούμε πέντε καλοκαίρια και δεν θα αναγνωρίζαμε πάλι άμα τους συναντούσαμε;
Γίναμε μεγάλα παιδιά αλλά μείναμε παιδιά και ακόμα θέλουμε να ζούμε από αυτό το ένα σακίδιο που έχουμε και να σκαρφαλώσουμε στα δέντρα και να βουτήξουμε στα βαθιά, στα μπλε, εκεί που δεν βλέπεις τον βυθό, απλά και μόνο για να νιώσουμε ζωντανοί και να σιγουρευτούμε πως δεν ξεχάσαμε τι θα πει φόβος . Nα πιστέψουμε για λίγο πως μόνον αυτός ο φόβος υπάρχει και είναι αληθινός, απλά και μόνο για να επιβεβαιώσουμε το ψέμα που λέμε στον εαυτό μας, πως τα καινούργια μας όνειρα είναι πιο λογικά, πιο εφικτά, πιο ρεαλιστικά, λες και κάποιος μας ψιθύριζε στον ύπνο μας, σαν ήμασταν παιδιά, πως έτσι οφείλουν να χαρακτηρίζονται τα όνειρα.
Μαρία
Photography credits: Λούνα
topicap.wordpress.com 