Υπήρχε μια εποχή λίγο πιο ρομαντική, που το κέντρο της ήταν μια μάντρα. Η περίφημη »Μάντρα του Αττίκ». Μίμοι, αυτοσχέδιοι ηθοποιοί, παρουσιαστές, τραγουδιστές και όλος ο μαγικός κόσμος της σκηνής περνούσε από εκεί. Υπεύθυνος εκείνης της συμπυκνωμένης έκρηξης συναισθημάτων ήταν ο Κλέων Τριανταφύλλου ή αλλιώς, Αττίκ.
Ο Αττίκ ήταν πολλά περισσότερα από ένας ακόμη μουσικός. Ήταν οραματιστής, είχε πάθος, πραγματικό ταλέντο και δεν φοβόταν να ερωτευτεί βαθιά και αληθινά -δόσεις αυτού του έρωτα χάριζε σε κάθε του τραγούδι, του έρωτα για την μουσική, αλλά και για τις γυναίκες.
Γεννήθηκε στην Αίγυπτο στα πλαίσια μιας εύπορης οικογένειας και γενικότερα στα πλαίσια της γαλλικής κουλτούρας. Η αγάπη του για τη μουσική έγινε αντιληπτή από πολύ νωρίς και ήταν αναμενόμενη η παρακολούθηση μαθημάτων μουσικής. Ωστόσο, πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτόν τον τομέα, πήγε στο Παρίσι με σκοπό την σπουδή των πολιτικών και οικονομικών επιστημών, συνεχίζοντας τις σπουδές του στην Νομική σχολή Αθηνών. Το πάθος του για την μουσική τον οδήγησε στην διακοπή των σπουδών του και την εγγραφή του στο Conservatoire de Paris. Συγχρόνως, άρχισε να συνθέτει, να ερμηνεύει και να γίνεται αγαπητός σε όλη την πόλη του φωτός, όπου συνολικά εξέδωσε 300 συνθέσεις, τραγούδια, μουσική για πιάνο, για οπερέτα, για μπαλέτο…
Η φήμη του δεν άργησε να εξαπλωθεί και στην Ευρώπη, ενώ ο υπόλοιπος κόσμος παραδεχόταν το μεγαλείο του ταλέντου του. Ο Αττίκ συμμετείχε σε περιοδείες σε διάφορες χώρες μέχρι το 1930, οπότε η αδελφή του αντιμετώπιζε μια ασθένεια που έγινε η αφορμή του γυρισμού του στην Αθήνα. Δεν σταμάτησε να εμφανίζεται και να γράφει τραγούδια, δίχως όμως να έχει την ανταπόκριση που του άξιζε.Οι περιοδείες του στην Ευρώπη και τη Ρωσία έγιναν η αίτια της αναγνώρισης της μουσικής του.
Την ίδια χρονιά άνοιξε την ξακουστή Μάντρα, έναν καλλιτεχνικό όμιλο που επικρατούσε η μουσική πανδαισία, η μαγεία, ο ρομαντισμός και κατάφερε να βοηθήσει πολλούς καλλιτέχνες στην αρχή της καριέρας τους. Ο Αττίκ είχε ένα χαρακτηριστικό χάρισμα που ήταν το σήμα κατατεθέν του και το κοινό ανυπομονούσε να ακούσει: το διπλό σφύριγμα. Καθώς έπαιζε πιάνο ταυτόχρονα κελαηδούσε σφυρίζοντας σε δύο διαφορετικές νότες δημιουργώντας έτσι ξεχωριστές διφωνίες. Το τέλος της Μάντρας ήρθε το 1940 με την κήρυξη του ελληνοϊταλικού πολέμου.
Από την ζωή του Αττίκ πέρασαν τρεις γυναίκες που σημάδεψαν την ζωή του μελαγχολικού καλλιτέχνη. Πρώτη εμφανίστηκε η Μαρί-Ελέν, η οποία πέθανε έξι μήνες μετά το θάνατο του μοναδικού παιδιού τους. Ακολούθησε η Μαρίκα Φιλιππίδου, μια όμορφη ηθοποιός που τον χώρισε για να παντρευτεί τον Σταμάτη Μερκούρη, πατέρα της Μελίνας Μερκούρη, γεγονός που επηρέασε πολύ αρνητικά τον καλλιτέχνη. Τέλος, συναντάμε την Σούρα, μια Ρωσίδα καλλιτέχνη, που παρέμεινε μαζί του μέχρι το τέλος της ζωής του.
Λίγο πριν το θάνατο του, ο Αττίκ έπαιξε στην ταινία »Χειροκροτήματα» του Γιώργου Τζαβέλλα, η οποία παρουσίαζε αρκετά αυτοβιογραφικά του στοιχεία μόνο που εκείνος διέφερε από τον δυναμικό και οραματιστή Αττίκ που γνώριζαν όλοι, προβαλλόταν πολύ πιο μελοδραματικός και εξαντλημένος από τις δυσκολίες της κατοχής.
Ο ίδιος αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του τον Αύγουστο του 1944 παίρνοντας υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών. Λέγεται πως αφορμή ήταν η επίθεση που δέχτηκε από έναν Γερμανό στρατιώτη καθώς οδηγούσε το ποδήλατο του, ενώ εκείνη την εποχή είχε πέσει σε κατάθλιψη.
Υ.Γ.1. Μόλις είχαν εφευρεθεί οι αφίσες και όλο το Παρίσι ήταν γεμάτο με αφίσες με το πρόσωπο του καλλιτέχνη. Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας με τόσο μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό.
Υ.Γ.2:
topicap.wordpress.com 