Και πέφτει στο τραπέζι για άλλη μία φορά η κλασσική ερώτηση: ‘’Εσύ, ρε φίλε, τι μουσική ακούς;’’ και η απάντηση μου συνήθως είναι μία: ‘’Εε… Ξέρεις, λίγο απ’ όλα’’. Κι όμως, τελευταία σκέφτομαι συνεχώς ότι η απάντηση μου αυτή είναι λάθος. Όταν κάποιος σου κάνει αυτήν την ερώτηση, αναφέρεται στη μουσική που σου άλλαξε τον τρόπο σκέψης, στη μουσική που καυλώνεις να ακούς είτε είσαι στις μαύρες σου είτε όχι, στη μουσική που όταν ξυπνήσεις το πρωί θα είναι το πρώτο πράγμα που θα ηχεί στο κεφάλι σου, στη μουσική αυτή που σε βοήθησε να φτάσεις εδώ που είσαι, σε αυτή τη μουσική… Και για μένα αυτή η μουσική είναι η Xιπ Xοπ.
Από την εμφάνιση των FFC και των Active Member, από τους Goin Through μέχρι και τα Ημισκούμπρια, από τους Ζωντανούς Νεκρούς μέχρι τους Bong Da City, από τον Βέβηλο μέχρι τους Στίχοιμα και από τον Εισβολέα μέχρι τον Ταφ Λάθος, οι ρίμες δεν σταμάτησαν για χρόνια να τρέχουν από στόμα σε στόμα και τα μπιτ να ταξίδευαν στ’ αυτιά κάθε τσάκαλου. Δε θα ήθελα όμως αυτό το κείμενο να αποτελεί απλώς ένα άρθρο που αναφέρεται στην ιστορία της Χιπ Χοπ σκηνής στην Ελλάδα, η οποία φυσικά και είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, θα ήθελα περισσότερο να αναφερθώ στα πρόσωπα αυτά που με τη μουσική τους με έκαναν να κοιτάξω τα πράγματα αλλιώς, στα δύο συγκροτήματα που ξεχωρίζουν για εμένα.
Στίχοιμα
Η Μαρίνα και ο Βαλάντης μάς κάνουν να γουστάρουμε από το΄99. Ο στίχος είναι σε μεγάλο βαθμό πολιτικός και φανερώνει τη σαπίλα της ελληνικής -κατά κύριο λόγο- κοινωνίας. Έχουν, βέβαια, και τραγούδια καθαρά συναισθηματικά τα οποία με έχουν κάνει ‘’να ταξιδέψω σε χώρες που δεν μπορείς να φανταστείς’’. Υπήρξε επίσης το πρώτο Χιπ Χοπ συγκρότημα, το οποίο διώκεται νομικά για τους στίχους του, για το κομμάτι «Για έναν μεγάλο εθνάρχη», χωρίς αυτό όμως να τους σταματάει από το να συνεχίσουν να λένε τα πράγματα που τους απασχολούν στεγνά. Για εμένα ξεχωρίζουν δύο δίσκοι τους. Ο δίσκος ‘’Μηχάνες’’, ο οποίος σπάει κόκαλα, τόσο τα beat όσο και οι στίχοι του και ο τελευταίος δίσκος τους ‘’Θάλασσα’’. Ο δίσκος αυτός προσωπικά με έκανε να αισθανθώ πρωτόγνωρα συναισθήματα και να καταλάβω ότι πλέον τα παιδιά δε γράφουν απλά μουσική, αλλά και ποίηση.
Social Waste
Σκάνε από το Ηράκλειο στα τέλη της δεκαετίας του ΄90, δεκαεφτάχρονοι τότε πιτσιρικάδες με όνειρο να αλλάξουν τον κόσμο. Έχουν καθαρά πολιτικό στίχο με μουσικές μπλεγμένες από διάφορα μέρη του κόσμου. Οι Social Waste ξεχωρίζουν για τις ταξικές τους ρίμες και τις μουσικές επιρροές από την παραδοσιακή μουσική. Ήχοι λαούτου, γκάιντας, μπαγλαμά και πολλών άλλων μουσικών οργάνων της Μεσογείου ταξιδεύουν από το Κρήτη μέχρι το Μεξικό, τη Σιέρα Λεόνε, τη Λιβερία και πάει λέγοντας. Πρόκειται για ένα είδος που έλειπε από την ελληνική Χιπ Χοπ σκηνή. Είναι ίσως το μόνο συγκρότημα που με κινητοποίησε τόσο έντονα να μάθω και να διαβάσω περισσότερα, να δω τον κόσμο μέσα από διαφορετικά μάτια, με έκανε να αισθανθώ πως η αλλαγή είναι δυνατή και έρχεται από τα εμάς, γιατί ‘’αυτό το θέμα μας αφορά’’. Ταξιδεύοντας και μαθαίνοντας, προσπαθούν μέσα από τη μουσική τους να μας μεταφέρουν τις εμπειρίες, τις γνώσεις και τις απόψεις τους… Και η αλήθεια είναι, τα καταφέρνουν πολύ καλά!
Παρόλο που εκτιμάω πολλούς και διαφορετικούς καλλιτέχνες της Χιπ Χοπ, αυτά τα δύο συγκροτήματα μου έχουν προσφέρει μέχρι στιγμής, τόσο γνώσεις όσο και συναισθήματα. Με έχουν βάλει στη διαδικασία να σκεφτώ και να προβληματιστώ, να φανταστώ μέρη που δεν έχω πάει ποτέ μου και κόσμους πολύ μακριά από τον δικό μου. Κατά κύριο λόγο όμως μου έχουν δώσει την ελπίδα (μπορεί και την ψευδαίσθηση), ότι αυτός ο κόσμος μπορεί να αλλάξει. Και αν με ρωτήσουν ξανά τι μουσική ακούω, δεν θα το πολύ-σκεφτώ… Χιπ Χοπ.
Ӎαρίζα
Artwork credits: PlasticFruitSalad
topicap.wordpress.com 