Είναι πρωί πάλι, πρέπει να είναι γύρω στις 8. Δε θέλω να σηκωθώ. Το σώμα μου πονάει ολόκληρο. Άλλος ένας τραυματικός μήνας πέρασε, και ξέρω πως δεν είναι ο τελευταίος. Πάω στην τουαλέτα, κοιτάζομαι στον καθρέφτη, βουρκώνω για άλλη μία φορά στη θέαση του είδωλού μου. Ποια είμαι; Δε μπορώ να με αναγνωρίσω πια… Αλλάζει τόσο γρήγορα αυτή η εικόνα στον καθρέφτη… Οι αναμνήσεις μου έχουν αρχίσει και θολώνουν επικίνδυνα. Φοβάμαι. Φοβάμαι που ξεχνάω ποια είμαι. Γυρίζω πίσω στο δωμάτιο μου και αφιερώνω το καθιερωμένο αυτό εικοσάλεπτο σε μένα…σε ποια;
Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Ιόλη εδώ, τουλάχιστον αυτό έχει μείνει ίδιο. Είναι Φεβρουάριος, όπως καταλαβαίνεις, για να είμαι εδώ και το πηχτό μαύρο μελάνι να ακουμπάει τις σελίδες σου, ενώ τα αδιάκοπα δάκρυα μου παραμορφώνουν τις λέξεις. Είναι 28 Φεβρουαρίου, άλλαξε η σεζόν και μαζί της, όπως συμβαίνει εδώ και 7 χρόνια, άλλαξα κι εγώ. Ήταν η τελευταία χρονιά που δεν ακούμπησαν το σώμα μου. Ξέρεις τον κανονισμό: από τα 12 τροποποιούμε το πρόσωπο και από τα 20 το σώμα, για να μην επηρεάσουν την ανάπτυξη λένε… Χαχα! Λες και τους ενδιαφέρει τίποτα στην πραγματικότητα. Για τους τύπους όλα… Φέτος η μόδα άλλαξε πολύ, οπότε οι επεμβάσεις και ο πόνος ήταν ακόμα περισσότερος. Στη μόδα, λοιπόν, είναι φέτος η μεγάλες γαμψές μύτες, ο λεπτός λαιμός και τα ίσια δόντια με μεγάλα χείλη για καθηλωτικά χαμόγελα. Δεν ήθελαν, λένε, να αναδεικνύονται πια τα μάτια γιατί είναι πολύ εκφραστικά και χαλάνε την ομοιομορφία μας. Νέα έρευνα αυτή για την “καλυτέρευση” του συνόλου. Καταλαβαίνεις τι σημαίνουν όλα αυτά, ε; Πέρυσι τέτοια εποχή ήταν που για 26 συνεχόμενα 24ωρα φορούσα σιδεράκια και εξωστοματικό, ώστε να δημιουργήσω αυτό το μικρό κενό ανάμεσα στα δόντια μου γιατί “έπρεπε” να το έχω. Οπότε φέτος ο ίδιος πονοκέφαλος, η ίδια έλλειψη ύπνου, η ίδια δυσκολία στο να φάω το οτιδήποτε για να τα ισιώσω και πάλι. Ταυτόχρονα, σαν να μην έφταναν τα σίδερα που είχα εγκατεστημένα πάνω μου, για να ψηλώσει ο λαιμός μου έπρεπε να φορέσω 4 κυλίνδρους, οι οποίοι με διαδοχικές δονήσεις ψήλωσαν κατά 3 εκατοστά τον λαιμό μου. Μπορεί να ακούγονται ελάχιστα αλλά, πίστεψε με, είναι αφόρητα πολλά. Τέλος, η γαμψή μύτη ενώ έχεις μία μικρή γαλλική καταλαβαίνεις ότι χρειάζεται μεγάλη διαδικασία. ‘Έτσι τα χειρουργικά επιθέματα και οι πολύωρες επεμβάσεις ήταν εβδομαδιαίες. Δεν αντέχω άλλο, αγαπητό μου ημερολόγιο. Δεν αντέχω άλλο να πρέπει ανά 6 μήνες να υπομένω όλα αυτά. Όσο ισχυρός κι αν είναι ο στόχος μου, όσο κι αν μου δίνει δύναμη κάθε μέρα να σηκώνομαι από το κρεβάτι, όσο κι αν θέλω να σπουδάσω ψυχολογία ώστε να βοηθήσω τον καθένα να βρει τη δική του εσωτερική δύναμη, δεν αντέχω άλλο! Αλλά τι μπορώ να κάνω;
Η Ιόλη έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει σε μία χώρα στην οποία οφείλεις να ακολουθείς τη μόδα και τις επιταγές της, ώστε να υφίστασαι κοινωνικά και να έχεις δικαιώματα ως πολίτης. Αν δεν συμμορφωθείς παραγκωνίζεσαι εντελώς και δε μπορείς να σπουδάσεις, να ταξιδέψεις, να δουλέψεις. Είσαι δακτυλοδεικτούμενος και κοινωνικά εξοστρακισμένος.
ℇstella
Photography credits: Λούνα
topicap.wordpress.com 