Η πραγματικότητα των πολλών, φαντάζει βάρβαρη στα δικά μας μάτια. Δε μπορέσαμε πότε να κατανοήσουμε πράγματα για τους πολλούς αυτονόητα. Μας λένε φρικιά και περιθώριο γιατί δε γίναμε ένα με τη σαπίλα τους. Κι όμως εμείς είμαστε εδώ και συνεχίζουμε.
Πώς γίνεται αυτή η δήθεν αντικειμενική πραγματικότητα να έρχεται πάντα για να μας προσγειώσει, να μας θυμίζει συνεχώς σε τι κόσμο ζούμε; Σ’ έναν κόσμο που το διαφορετικό είναι απειλή για την κανονικότητα που οι περισσότεροι θαυμάζουν, το να υπάρχουμε και περήφανα να δείχνουμε ποιοι είμαστε είναι σίγουρα επαναστατική πράξη. Βιώνουμε κάθε συναίσθημα στον εντονότερο βαθμό. Οι εαυτοί μας έχουν πολύ καλές μα και πολύ κακές εκδοχές. Μην τρομάζεις. Θα αγαπήσουμε ανθρώπους μέχρι εκεί που δεν πάει, έτσι, με την ίδια ένταση άλλους θα τους σιχαθούμε. Γιατί σε τρομάζει ο κόσμος μας; Ίσως φοβάσαι να αφεθείς. Γιατί τα στερεότυπα είναι τόσο βαθιά ποτισμένα μέσα μας;
Ḱοκκινόμαλλο Ṱέρας
Photography credits: Despina Niki
topicap.wordpress.com 