Συναίσθημα: Λύπη
Το δράμα.
Μέσα σε αυτόν το βούρκο πλέω πλέον.
Πάνω στη χάρτινη βαρκούλα που μου έφτιαξες.
Γράφει πάνω «σ’αγαπώ» με κόκκινα γράμματα.
Αλλά δεν είναι αυτό το όνομά μου.
Η γελοιοποίηση.
Είχες πει να μην κλάψω αν φύγουμε.
Εγώ δεν έκανα κάτι, τα μάτια μου δάκρυσαν.
Μετά σκέφτηκα να τα σκουπίσω.
Ήταν όμως αλμυρά και μου άρεσαν.
Η κατάληξη.
Λυπάμαι αν πήγες μακριά.
Λυπάμαι αν σε θυμάμαι και γελάω με το κλάμα μου.
Λυπάμαι ακόμα κι αν ήθελες να γυρίσεις και δεν το πες ποτέ.
Αλλά πιο πολύ λυπάμαι που δε γελάσαμε λιγάκι ακόμα.
Τέλος.
Υ.Γ Το νόημα αυτού του «κειμένου-ποιήματος» είναι ότι η λύπη έχει πολλά πρόσωπα και πολλούς τρόπους έκφρασης. Ο καθένας μας μπορεί να είναι όσο δραματικός και όσο κυνικός θέλει.
ḚL
Artwork credits: Maria Korompili
topicap.wordpress.com 