Να με θυμάσαι. | Σαν Σήμερα

Σήμερα, 18 Σεπτεμβρίου, συμπληρώνονται έξι χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Γνωστός για πολλούς, φίλους για άλλους, μα πάνω απ’ όλα άνθρωπος πιστός στις ιδέες και τα πιστεύω του. Τη σημερινή επέτειο προανήγγειλε ένα τετραήμερο αφιερωμένο στον Killah P, το οποίο έκλεισε χθες με μια συναυλία στα μέρη του Παύλου με καλλιτέχνες να τραγουδούν στη μνήμη του, αλλά και ενάντια σε κάθε κοινωνική αδικία και σε κάθε φασιστική δράση.

Χθες, το λεπτό κατά το οποίο πριν έξι χρόνια έχασε τη ζωή του ο Παύλος, ένα τσούρμο ανθρώπων κάθε ηλικίας, κάπου στη Δραπετσώνα, τραγούδαγε Σιγά μην Κλάψω, Σιγά μην φοβηθώ, υψώνοντας τα χέρια στον ουρανό, προσπαθώντας να φτάσουν οι ρίμες του μέχρι εκεί που βρίσκεται. Οι φωνές αυτές ήταν τόσο δυνατές, που πίστευες ότι θα έριχνε κάτω μια διμοιρία ΜΑΤ.

Πολλά είπαμε… Τώρα θα μιλήσει ο Παύλος.

Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθαίνεις
όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα
με λένε Παύλο Φύσσα από τον Περαία
Έλληνας κι ό,τι συνάδει αυτό όχι μια σημαία

Είδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
είδα νταβατζιλίκια επάνω στα όνειρα μου
είδα ένα κόσμο να γεμίζει από μπόμπες
και μικρά παιδιά να παίζουνε μέσα σε κατακόμβες

Συνεχώς, ο μικρός Αλέξης μου θυμίζει,
Πώς, η ελευθερία του λόγου ακριβά κοστίζει.
Πάνε τα χρόνια που με λέγανε φατσούλα,
τώρα έχω και ταμπέλα: Τρομοκράτης με κουκούλα

Επαναπαυμένος, κοιμισμένος απ’ την λύπηση,
αφ’ όλα είναι υπό έλεγχο με καθαρή συνείδηση,
ο δρόμος αλοιφές και βρώμισε παντού μπαρούτια,
στο τέλος όλοι θα φορέσουν πράσινα παπούτσια.

Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά
να μην τολμήσω να κοιτάξω τα αστέρια
μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά
πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια

Μόνος μου και όλοι σας
όλοι σας και μόνος μου
διάλεξα το ρόλο μου
κι αυτός θα ‘ναι ο δρόμος μου

Δεν αλλάξανε πολλά
εδώ κάτω ακόμα
μονάχα οι Κυριακές
που αλλάξανε χρώμα

Και θυμάμαι πως γερνάω
Μα δεν είναι εκεί κανείς
για να μου κρατήσει
το χέρι πριν από την τελευταία μου πτήση

Αφήνω μια ματιά τελευταία
προς τον ουρανό μου
και μ’ ανοιχτά τα χέρια
βουτάω απ’ το παράθυρό μου

Δε σε ξεχνώ, με μια ανάμνηση ζω,
στου μυαλού το κενό
Γέλιο λαμπρό, που ‘χω μες στην καρδιά
θα ‘σαι πάντα εδώ.
Υ.Γ: Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ.

---

ḚL – ℤiggy – Ṃαίρη ₮ζέιν

Photo and Artwork: Politicalstencil.com

---

 

 

 

 

 

 

 

©Topicap 18/9/19

Advertisement