Στεκόταν μέσα στο νερό, τα κύματα να τον αγκαλιάζουν το ένα μετά το άλλο.
Κοιτούσε με αυτά τα μάτια τα μελιά, τον απέραντο του κόσμου ορίζοντα.
Μην τον διακόψεις.
Κάτσε και εσύ να τον χαζεύεις, όπως πλήθος περνούν οι σκέψεις από το μυαλό του και βουτούν πάλι στο νερό.
Έχει θέληση και ανυπομονησία και τραβά μια τζούρα αλμύρας με κάθε του ανάσα, περιμένοντας να αντιμετωπίσει το μέλλον.
Ολόχρυσο προβλέπεται, όπως το περίγραμμα του ήλιου καθώς βυθίζεται στο νερό.
Οι μέρες θα τον κάνουν πιο δυνατό, τα χρόνια θα του χαρίσουν τα δώρα τους σαν μούσες.
Και το μυαλό του θα τρέχει κάθε φορά που χάνεται μέσα στη θάλασσα, όποτε βρίσκεται ατίθασος στην αγκαλιά της φύσης, που και η ίδια δείχνει να χαίρεται με το δημιούργημά της.
Σχεδόν θεϊκός μεταξύ κοινών θνητών, ακολουθεί τη δική του πορεία, έχοντας πολλούς που κυνηγούν τη θωριά του, μα λίγους που πραγματικά αντέχουν τη λάμψη του.
Και εγώ, ένας άνθρωπος μικρός μπροστά στο θαύμα του ονειρικού πλάσματος αυτού, προσπαθώντας να αγγίξω ξανά λίγη από την μαγεία του.
Ήταν το βλέμμα του, η μαγεία του και ο έρωτας. Και τα χείλη του καθώς άγγιζαν αποφασιστικά τα δικά μου.
Ανώνυμος
Photography credits: Kerasia Mp
topicap.wordpress.com 