Η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας έχει καθιερωθεί στις 10 Οκτωβρίου, και φυσικά όλοι συμφωνούμε ότι η ψυχική υγεία είναι απαραίτητο για τον καθένα μας. Βέβαια, η θεωρία απέχει από την πράξη έτη φωτός. Πάρε τα ταμπού που καλά κρατούν ακόμη στην κοινωνία μας σχετικά με τις ψυχικές διαταραχές, πάρε λίγο κι από την ελλιπή ενημέρωση του απλού κόσμου για τη διατήρηση και την προώθηση της ψυχικής υγείας και φυσικά το μπάχαλο στο νομικό πλαίσιο όσον αφορά στην άσκηση των επαγγελμάτων ψυχικής υγείας, και έχεις το απόλυτο κοκτέιλ.
Όλοι ξέρουμε λίγο-πολύ πως αυτά δεν είναι τα αγαπημένα θέματα συζήτησης γύρω μας κι ότι κάτι πρέπει να γίνει, όμως τι γνωρίζουμε για τα άτομα που εμπιστευόμαστε για τη διαχείριση της ψυχικής υγείας; Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις για να θεωρηθείς ψυχολόγος, πέρα από ένα βασικό πτυχίο ψυχολογίας, τη στιγμή που σχεδόν κάθε χώρα του δυτικού κόσμου προϋποθέτει μάστερ ή και διδακτορικό, με συγκεκριμένες ώρες έρευνας και πρακτικής, με εποπτεία από έμπειρους ψυχολόγους.
Ακόμα όμως και όσοι δεν έχουν πτυχίο υιοθετούν τον συχνά παραπλανητικό τίτλο του ψυχοθεραπευτή ή κάτι παραπλήσιο. Το μόνο που κάνουν είναι κάποια σεμινάρια ή μαθήματα, τα οποία ενώ θα ήταν βοηθητικά για κάποιον που ήδη έχει ένα υπόβαθρο, σίγουρα δεν είναι από μόνα τους αρκετά για να σε κάνουν ικανό επαγγελματία. Γραφεία ψυχοθεραπείας, συμβουλευτικής, life coaching και άλλα σχετικά ξεφυτρώνουν γύρω μας σαν μανιτάρια. Δυστυχώς, τα περισσότερα λειτουργούν με αρκετά αυθαίρετο τρόπο, με αποτέλεσμα τα άτομα που τα επισκέπτονται, όχι μόνο να μην ωφελούνται, αλλά αντίθετα να ζημιώνονται από τις ακατάλληλες διαδικασίες, την ακαθόριστη επαγγελματική ιδιότητα και τις τραγικά ελλιπείς γνώσεις. Παραδείγματα όπως αψυχολόγητες φράσεις που προκαλούν ζημιά σε κάποιον με ψυχική διαταραχή ή ακόμα και χορήγηση φαρμάκων χωρίς την ιδιότητα του γιατρού είναι μερικά σοβαρότατα παραδείγματα.
Ως αποτέλεσμα, η κοινωνία μας εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να βλέπει τις ψυχικές διαταραχές ως τέρατα και τα άτομα που τις αντιμετωπίζουν ως απειλητικούς εξωγήινους, ενώ και τα ίδια εκείνα τα άτομα βλέπουν την περίπτωσή τους ως καταδικαστική. Παρά τις προσπάθειες των καταρτισμένων ψυχολόγων στη χώρα μας, ο νόμος δεν αλλάζει εύκολα. Εσύ όμως, μπορείς να εμποδίσεις την έλλειψη του νομικού πλαισίου να σε βλάψει. Έχεις κάθε δικαίωμα να ψάξεις για τον σωστό ψυχολόγο, να μάθεις τα πάντα για τους τίτλους σπουδών του και γενικά για την επιστημονική του κατάρτιση.
Δε λέω, ο ψυχολόγος είναι και θέμα χημείας. Μπορεί κάποιος να έχει μια στρατιά διδακτορικών και να μην ταιριάζετε. Όμως, σκέψου το εξής. Θα εμπιστευόσουν κάποιον γιατρό που δεν έχει κάνει πλήρη πρακτική ή ακόμα χειρότερα κάποιον σε φάση “διάβασα κάτι βιβλία για την περίπτωσή σου, είδα και κάνα-δυο πράγματα, το ‘χω”; Γιατί λοιπόν να ισχύει αυτό για τον ψυχολόγο; Η ψυχική και η σωματική υγεία είναι τα δύο εξίσου σημαντικά πόδια στα οποία ισορροπούμε – όποιο από τα δύο και να χρειάζεται ανάρρωση, απαιτεί την ίδια φροντίδα. Γιατί λοιπόν να προσπαθούμε να βρούμε την καλύτερη θεραπεία στο ένα, αλλά όχι στο άλλο; Στην εποχή μας, είναι ευκολότερο από ποτέ να ενημερωθείς σωστά και να φροντίσεις την ψυχή σου όπως σου αξίζει, με τον σωστό τρόπο!
₭ΑΤΕΡΙΝÂ
Photography credits: Λούνα
topicap.wordpress.com 