Με μελάνι κόκκινο σκοπεύουμε τον χρόνο,
να βαπτίσουμε ιδιαίτερες μερικές του αλληλουχίες,
απόπειρα ονοματοδοσίας ενός νήματος κυλούμενου νερού.
Για όσους έχουν μόνιμη θέα το παρόν,
η ρουτίνα ειρωνεύεται τα μασκαρέματα της,
πλάγιες ματιές προς το πνεύμα που δεν διαφοροποιεί μ’ονόματα.
Βαπτίζουμε, κι’ όμως, μια εναλλαγή του ήλιου Τρίτη,
μια δεκαπεντάδα εναλλαγών Χριστούγεννα,
ελπίζουμε, ράβουμε το συναισθηματικό παλτό
που αναγκαία έλειπε.
Ένα παλτό που φορώ
με την σχετική του θαλπωρή να νοσταλγήσω
όσα άλλαξαν, όσα λείπουν,
όσα δεν υπήρξαν ποτέ.
Σκοπεύουμε τον χρόνο, τον κατακερματίζουμε σε χρόνια,
να στεγνώσουν τα μάτια, ξερή αντίστροφη μέτρηση.
Ένα παλτό που φορώ κι’ αυτές οι γιορτές,
-σχετικά ζεστό μέσα στο κρύο-
μακριά μελαγχολική ανάσα
στο γύρισμα μιας ακόμης σελίδας.
Όλες οι σελίδες ένα άπειρο χαρτί με αφηρημένα σχεδιάσματα.
Ѻρέστης
Photography credits: Marina Lazari
topicap.wordpress.com 