Στα μικρά που χάνουμε.

Όσα προλάβεις να σκεφτείς,
στα κενά που σκεπάζουν οι νύκτες
στα διάκενα των συρμών και ανάμεσα στα «έχω»,
όσα πεπερασμένα προλάβεις,
δεν είναι παρά πνοές θαμπές,
μικρές χαραγματιές στον καθρέφτη που βάζουμε μπροστά μας,
να κόβει όσα θα βλέπαμε, κι’ όσα μας κρατούν.
Μένει εκεί αυτός, αλλόκοτα ανθεκτικός
να θυμίζει πως το κεντρικό μας θέμα
δεν είναι παρά μια επανάληψη οχλοβοής,
σαν να βρισκόμαστε σε σταυροδρόμι χίλιων δρόμων
μικρόφωνο και ηχείο της κοσμικής βαβούρας.
Όσα προλάβεις κράτα, τα μικρά σου ασήμαντα παιχνίδια
τις πινελιές που ρίχνεις, μοναδικός κωδικός προϊόντος,
κράτα μην μείνεις κούφιος από σκέψεις μοναχικές,
γεμάτος αντιλάλους,
χάρισε στον εαυτό σου δυο ευκαιρίες, ίσα ίσα
μήπως και περάσει απ’ τον νου σου κάτι τυχαίο,
μια εικόνα καυτού ποτού στις τελευταίες λέξεις χειμωνιάτικης δύσης.
Θα μετανιώσεις αποφεύγοντας την αντίφαση τούτη,
θα μετανιώσεις το ένα τσαλάκωμα που δεν έχεις στο κουστούμι,
δεν αντέχεται αυτή η καθημερινή πασαρέλα, σαν σκάψιμο σ’ αυλάκι,
χωρίς μια κραυγή
και ένα όνειρο.

---

Ορέστης

Photography credits: Eleni Karagianni

---

 

 

 

 

©Ορέστης, Topicap 14/1/20

Advertisement