Αν πεθάνω νέα,
μην κλάψετε φοβούμενοι την δική σας μοίρα,
μη με αγαπήσετε ξαφνικά,
μη πείτε πως ήμασταν φίλοι
Αν πεθάνω νέα,
στεναχωρηθείτε που με γνωρίσατε,
και όχι που υπήρξα τόσο λίγο
Αν πεθάνω νέα,
κοιτάξτε τον εαυτό σας στον καθρέφτη
και φωνάξτε »Δεν θέλω να γίνω άλλη μία Μόσχα»
Αν πεθάνω νέα,
φέρτε μου λουλούδια που απεχθάνομαι,
μήπως ανθίσει το μέσα μου
Αν πεθάνω νέα,
χαϊδέψτε τα μαλλιά μου,
δεν θα γκρινιάξω ότι χαλάτε τις μπούκλες μου
Αν πεθάνω νέα,
κάντε πανιά για ξεσκόνισμα τα ρούχα μου
και ευχηθείτε να είχα πιο πολλά
Αν πεθάνω νέα,
σκίστε όλα τα κείμενα μου με θυμό
και ονομάστε τα ανοησίες
Υ.Γ.1 : Αν πεθάνω νέα, ξεχάστε αυτό το ποίημα.
Υ.Γ.2 : Κάποιος κάποτε είπε στη μητέρα μου πως θα φέρω ευλογία. Χάρηκε. Πέθανα και έμαθε να πονά, να εκτιμά, να αγαπά. Τώρα κλαίει για την ευλογία που της έφερα.
ℳoschaz
Photography credits: Λούνα
topicap.wordpress.com 