Είμαι γυναίκα κάθε πρωί που παίρνω το μετρό για να πάω στη δουλειά μου και η ταχύτητα που κινείται με κάνει να ηρεμώ, μέχρι να σταματήσουμε στην επόμενη στάση, εκεί που θα είναι αυτή η αφίσα. Αυτή που κάθε φορά μου δημιουργεί τον ίδιο έντονο κόμπο στο λαιμό. Αυτή που επιτρέπει και παρακινεί τον καθένα να έχει λόγο πάνω στο σώμα μου. Ξέρεις ποια, αυτή που είναι κατά των αμβλώσεων.
Είμαι γυναίκα όταν ειδησεογραφικά site κατακλύζουν την αρχική μου σελίδα στο facebook με το βιασμό και τη θανάτωση μίας κοπέλας και ριπές σχολίων από κάτω ασχολούνται με το γιατί η κοπέλα τους άφησε να την πλησιάσουν, τι φορούσε και πώς θα έπρεπε να είχε αντιδράσει.
Είμαι γυναίκα όταν μπαίνω στο ασφυκτικά γεμάτο λεωφορείο και καταλάθος, ασυναίσθητα και εξαιτίας της κίνησης του οχήματος, αυτός ο κάποιος θα με χουφτώσει. Δε θα με ακουμπήσει, θα με χουφτώσει και όταν θα γυρίσω να τον αντιμετωπίσω θα χαμογελά στραβά και θα με κοιτάζει απορημένος.
Είμαι γυναίκα όταν κουρασμένη και αγανακτισμένη από τη γεμάτη μέρα μου, αντιδρώ έντονα και με νεύρα σε ένα ίσως ασήμαντο γεγονός. Και η απάντηση που θα λάβω σε κάθε μου κουβέντα είναι : “Πως κάνεις έτσι; Περίοδο έχεις πάλι;”
Είμαι γυναίκα όταν γυρνώ στο σπίτι μου αργά μετά από μία γεμάτη από γέλια βραδιά, με γοργό βήμα και πλήρη επιφυλακή και συναντάω αυτόν. Αυτόν που θα στέκεται σε εμφανές σημείο στο σκοτεινό στενάκι, δε θα κάνει κίνηση να με πλησιάσει αλλά θα αυνανίζεται επιδεικτικά μπροστά μου.
Είμαι γυναίκα κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου που μου εύχονται χρόνια πολλά, που με αποκαλούν θεόσταλτο δώρο προς τον άνδρα, που μου λένε πως με αγαπάνε κι ας μη με καταλαβαίνουν, που νιώθουν αδικημένοι γιατί υπάρχει παγκόσμια ημέρα της γυναίκας και όχι του άνδρα.
Είμαι γυναίκα. Είμαι άνθρωπος.
ℇstella
Artwork by: Maria Karatza
topicap.wordpress.com 