«Οι λέξεις που ξεκινούσαν από «ελ» μου ασκούσαν πάντα μια μαγεία. Ελλάδα, ελευθερία, ελπίδα και μια Ελένη που ερωτεύτηκα» είπε ο Οδυσσέας Ελύτης (2 Νοεμβρίου 1911 – 18 Μαρτίου 1996) για το πώς δημιούργησε το ψευδώνυμό του. Το ανυπότακτο και αισιόδοξο πνεύμα του είναι αυτό που οδήγησε στο όνομα με το οποίο τον γνωρίζουμε. Τα αποσπάσματά του είναι αυτά που φανερώνουν αυτό το πνεύμα. Άλλωστε, όταν η Σουηδική Ακαδημία ανακοίνωσε ότι θα του απονεμηθεί το βραβείο Νόμπελ, δήλωσε συγκεκριμένα ότι η ποίησή του περιγράφει «με βάθρο την ελληνική, με αισθητική δύναμη και υψηλή πνευματική διακριτικότητα, τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για την ελευθερία και τη δημιουργία«.
Ήξερε ότι άλλο να μοιάζει κάποιος υποταγμένος και άλλο να είναι στα αλήθεια, λέγοντας πως «Αλλά με τις ξόβεργες μπορεί να πιάνεις πουλιά, δεν πιάνεις ποτέ το κελαηδητό τους. Χρειάζεται η άλλη βέργα, της μαγείας, και ποιος μπορεί να την κατασκευάσει αν δεν του ’χει από μιας αρχής δοθεί;» Ήξερε ότι πρέπει να ακολουθούμε την ψυχή μας και όχι αυτά που επιτάσσουν οι γύρω μας, όταν έγραψε «Πιάσε το ‘πρέπει’ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι».
Το μόνο «πρέπει», που χρειαζόμαστε, είναι το να αφήνουμε την ψυχή μας να ονειρεύεται, για να μπορέσουμε να ζήσουμε, άλλωστε «Για να πατάς στέρεα στη γη, πρέπει το ένα πόδι σου να είναι έξω από τη γη» . «Πιάσε την αστραπή στο δρόμο σου, άνθρωπε, δώσε της διάρκεια· μπορείς!» μας είπε για να τολμήσουμε, μιας και μόνο έτσι είμαστε πραγματικά ελεύθεροι, διότι «μονάχα κείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα ‘χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο«…
Ακόμα κι αν «ο ήλιος σκάει μέσα μας», «εμείς κρατάμε την παλάμη στο στόμα έντρομοι«, γιατί ίσως να φοβόμαστε να κάνουμε το βήμα. Ίσως να νομίζουμε ότι δε μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι, για οποιονδήποτε λόγο. Ο Ελύτης όμως δεν θα συμφωνούσε μαζί μας, διότι ήταν αυτός που διαπίστωσε πως «με τι πέτρες, τι αίμα, και τι σίδερο και τι φωτιά είμαστε καμωμένοι, ενώ φαινόμαστε από σκέτο σύννεφο«…
Ο Οδυσσέας Ελύτης συνέβαλλε στο αληθινό νόημα της ποίησης: στην ελεύθερη έκφραση της ψυχής, χωρίς περιορισμούς. Πάνω απ’ όλα όμως, μιλάει διαχρονικά στις καρδιές μας, εμπνέοντας μας για το τι είναι στα αλήθεια ένα αδάμαστο και ελεύθερο πνεύμα.
Κατερίνα
topicap.wordpress.com 