The phenomenon of Ecstasy, 1933 | Salvador Dali
Σε ένα δείπνο για δύο
στο κεφάλι μου
γράφω διαρκώς «Θέλω…» και
ο κέρσορας το εξαφανίζει
Η γύμνια σου φλέγεται κάτω
από τα ακροδάχτυλά μου
και τα θέλω μου
βγαίνουν σαν μικροί όρκοι μόλις λίγα χιλιοστά
από τα μισάνοιχτα χείλη σου
Να σε φιλάω μέχρι να μην υπάρχει
χιλιοστό σου που να μην έχω ασπαστεί.
Διεστραμμένα
να αλλάξω αυτό το πλάγιο χαμόγελο
σε μια έκφραση οργασμού.
Να γκρεμιστείς και να αναγεννηθείς
μέχρι να δω πυροτεχνήματα στην ίριδά σου
Λύτρωση.
Και κάπου εκεί ένα βράδυ
στην κάμαρά σου
και εγώ χιλιόμετρα μακριά
θα μου γράφεις ποιήματα
για να μου τα απαγγείλει η κοφτή σου ανάσα
μόλις συναντηθούμε ξανά.
Καλό σου βράδυ.
Μαίρη Τζέιν
topicap.wordpress.com 