Έβαψα το χέρι μου με ροζ χρώμα και άρχισα να ακουμπώ απαλά τον καμβά,
μα το χρώμα τελείωσε γρήγορα και ευχήθηκα να διαρκούσε περισσότερο.
Συνέχισα με το κόκκινο και επέλεξα να χρησιμοποιήσω το πλατύ πινέλο.
Έπρεπε να ήμουν πολύ προσεκτική γιατί πολύ εύκολα θα ξέφευγα από τα όρια που μου είχα θέσει.
Έπειτα ήρθε το πορτοκαλί και τίποτα δε με σταματούσε.
Το άρπαξα και άρχισα να ενθουσιάζομαι τόσο με την εξέλιξη του πίνακα,
που για μια στιγμή ξέχασα πως έχω και άλλα χρώματα.
Έτσι, σταμάτησα απότομα και το έκρυψα βιαστικά σε ένα συρτάρι.
Σε εκείνο το συρτάρι βρήκα το κίτρινο και σκέφτηκα ότι θα έδινε περισσότερο χρώμα στον πίνακα μου.
Το εσωτερικό του όμως ήταν άδειο, το περίμενα.
Τότε κοίταξα έξω από το παράθυρο και σκέφτηκα πως θέλω οπωσδήποτε λίγο από το πράσινο της φύσης.
Γι’αυτό πήρα το πρώτο πινέλο που βρήκα μπροστά μου.
Αυθόρμητα τράβηξα γραμμές που στο σύνολο τους μόνο με απλές γραμμές δεν έμοιαζαν.
Ένιωσα πολύ όμορφα.
Άνοιξες την πόρτα και απ’όλα τα χρώματα πήρες το μπλε.
Σου είπα να ζωγραφίσεις κάτι και χαμογέλασες διακριτικά.
Το αστέρι που σχεδίασες κάτω δεξιά έγινε το αγαπημένο μου σημείο.
Περιέργως δεν φάνταζε καθόλου ξένο δίπλα στα υπόλοιπα στοιχεία του πίνακα.
Τέλος, διάλεξα ένα λεπτό πινέλο και έγραψα τα αρχικά μου δίπλα από το αστέρι σου με μαύρο χρώμα.
Κοίταξα τον καμβά και κατάλαβα πως όσα χρώματα και να έβαζα,
πάντα θα φαινόταν το γκρι που είχε η επιφάνεια του.
Εγώ όμως θα προσπαθώ κάθε φορά να το καλύπτω
γιατί αυτό το γκρι της μελαγχολίας ενώ μου προσφέρει εξουσία,
δεν θέλω να ταιριάζει σε μία δική μου δημιουργία.
Στον πίνακα της ζωής μου, η αθωότητα του ροζ δεν κράτησε πολύ, ενώ έπρεπε να χρησιμοποιώ με προσοχή την αγάπη και το πάθος του κόκκινου. Μακάρι να είχα βάλει όσο ήθελα από τη δημιουργικότητα και τον ενθουσιασμό του πορτοκαλί, και να είχα συνειδητοποιήσει πως δεν είχα την ευτυχία και την ζεστασιά του κίτρινου. Πρόσεξα πως η αρμονία και η γαλήνη του πράσινου με θεράπευσαν ξαφνικά και πως εκπληρώθηκε η ανάγκη μου για την εμπιστοσύνη και την δύναμη του μπλε. Κάπως έτσι τελείωσε ο πίνακας της ζωής μου και κατάλαβα πως σε όλη αυτή την διαδικασία ήμουν απλώς ένα τυπικό και μυστήριο χρώμα, όπως το μαύρο.
Moschaz
Artwork by: Athanasia Tsopanaria (λεπτομέρεια)
topicap.wordpress.com 