«Τι θα γινόταν, αν μπορούσαν οι γυναίκες να ενωθούν;» αναρωτιέται. «Θα μπορούσαμε να πολεμήσουμε όλες μαζί σε έναν κόσμο που κυβερνάται από άνδρες;»
Με κάθε της λέξη, κάθε της κίνηση, κάθε της πίνακα η Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι αποδεικνύει ότι είναι μια γυναίκα-σύμβολο, που χάραξε το δρόμο για τις αδελφές της στις επόμενες γενιές. Η μεγαλύτερη γυναίκα ζωγράφος της μπαρόκ εποχής και μια από τις καλύτερες ακόλουθους του μεγάλου Καραβάτζιο, δεν κατάφερε μόνο να πετύχει σε μια εποχή που οι ανάλογες ευκαιρίες ήταν διαθέσιμες μόνο για τους άνδρες. Κατάφερε και απεικονίσει τον ψυχικό της κόσμο στον καμβά με μια αμεσότητα -σχεδόν ωμότητα- που αγγίζει μέχρι μεσα στην καρδιά. Ο οποίος ψυχικός της κόσμος κάθε άλλο παρά απείραχτος ήταν.
Ο πατέρας της, Οράτιος, επίσης καλλιτέχνης, είδε τις ικανότητες της και προσέλαβε έναν ανερχόμενο ζωγράφο, τον Αγκοστίνο Τάσσι, για να της κάνει μαθήματα. Λίγο καιρό αργότερα, η Αρτεμίσια έπεσε θύμα βιασμού από τον δάσκαλο της. Στη δίκη, τη βασάνισαν τραβώντας της τα δάχτυλα με σκοινιά, μα η θαρραλέα στάση της και η αμετακίνητη δήλωση της αλήθειας αποτελούν ένα σπάνιο, αλλά φωτεινό παράδειγμα γυναικών της εποχής που ύψωσαν το ανάστημα τους, αρνούμενες να δεχτούν την καταπίεση ως ένα σύνηθες κομμάτι της καθημερινής ζωής.
Όμως, παρά την κατηγορία του βιασμού, ακόμα και του φόνου της γυναίκας του, ο ζωγράφος αθωώθηκε επειδή ο Πάπας εκτιμούσε την τέχνη του και τον προστάτευε.
Το βαθύ τραύμα και η απώλεια της υπόληψης δεν κατάφεραν να εμποδίζουν την Αρτεμίσια να γίνει μια εξαιρετικά επιτυχημένη ζωγράφος. Ίσως μάλιστα, αυτά ακριβώς να την ώθησαν να πάρει την εκδίκηση της με το δικό της τρόπο. Σχεδόν αναλφάβητη, ως μόνο όπλο είχε το πινέλο της. Το οποίο πινέλο της απεικόνισε τις στιγμές της ζωής της με μια ρεαλιστική, επαναστατική ματιά που ακτινοβολεί τον δυναμισμό και το πείσμα της. Έγινε γνωστή σε όλη την Ευρώπη και ζωγράφισε ακόμα και για το βασιλιά της Αγγλίας.
Μπορεί να μην της αποδόθηκε δικαιοσύνη, μπορεί ο πόνος της να διαποτίζει τα έργα της, όμως κατάφερε να γίνει η ίδια η ηρωίδα που ορίζει τη ζωή της. Αιώνες μετά, η δουλειά του Τάσσι είναι εντελώς ξεχασμένη, όμως το έργο και η ζωή της Τζεντιλέσκι είναι ακόμα οδηγός για εμάς, τις επόμενες. Είναι αυτό που μας θυμίζει ότι η ανάγκη να αποδοθεί δικαιοσύνη συνεχίζεται μέχρι και σήμερα…
Κατερίνα
Εργο εξωφύλλου: Κοιμωμενη Αφροδίτη, 1625
topicap.wordpress.com 