Χρωματιστοί κύκλοι ο ένας μέσα στον άλλον
Ένας ολόκληρος στη μέση και λευκό φόντο
Ένα βέλος στο κενό, είναι η αρχή
Κι άλλα βέλη στο κενό, χάνονται στην απειρότητα.
Το λευκό αρχίζει να σπάει, μα ακόμα δεν έχει μπει χρώμα
Θέλω να συνεχίσεις, πιστεύω σε σένα
Από το τίποτα πήγες στο κάτι
Η αρχή είναι το ήμισυ της προσπάθειας, μου είπες.
Ξαφνικά μπήκε το χρώμα, αλλά όχι αμέσως.
Μπλε, κόκκινο, κίτρινο, και πάλι άσπρο.
Οι διαχωριστικές γραμμές είναι σημαντικές πλέον
Το κέντρο είναι είτε λίγο πιο κοντά, είτε λίγο πιο μακριά
Όμως αυτή η μαύρη κηλίδα στη μέση μοιάζει όλο και μικρότερη.
Το φόντο τώρα διεκδικεί τη θέση.
Τα χρώματα έφυγαν και οι επιλογές τώρα είναι, είτε το λευκό, είτε το κενό.
Λίγο αργότερα, το τίποτα, κανένα βέλος δεν ξαναχτυπάει.
Ο στόχος μένει ακούνητος, με μερικά χτυπήματα, αλλά με ανέγγιχτη καρδιά.
Όλα τα βέλη έχουν έναν και μόνο προορισμό.
Κοστίζουν πολύ το καθένα για να φτάσουν μέχρι εκεί που έφτασαν.
Γι’ αυτό και τελείωσαν.
Δεν ξέρουν τι έχει συμβεί.
Πώς θα καταφέρεις κάτι αν δεν έχεις τη δύναμη.
Και πως θα βρεις τη δύναμη αν δεν την ψάξεις.
Κοίτα τώρα την ανατροπή.
Όταν όλα τα χρώματα ενωθούν, θα φτάσει το βέλος στο στόχο.
Και εγώ θα το ρίξω.
Photography credits: Kerasia Mp
topicap.wordpress.com 