Το γράμμα του φαντασιόπληκτου

Λεν’ πως χαθήκαμε
Μαζέψαμε το στάρι μας
Όμως το τζάκι, το κάψε ολάκαιρο
Έτσι λειτουργεί η κοινωνία
Και ‘σύ με καις ολόκληρο, «υπερήφανο προδότη» με φωνάζουν

Όμως ας αναπτύξω περαιτέρω την σκέψη μου.
Κατά του γόνου η σημασία σου, το όνομα σου
Κατά του εγωισμού, η δική μου, οι ιδέες μου
Μα δεν σε είδα να χορεύεις στο ηφαίστειο
Το θηρίο μόνο φρόντισες, για μένα αδιαφόρησες
Πότε δεν έπαψες το εγώ σου να τονώνεις
Η ανιδιοτέλεια λέξη εργαλείο και μόνο ήταν για σένα
Φτάσαμε σιγά σιγά της τρακόσιες στιγμές
Είναι μόνο δικές μου, κατ’ επιλογήν σου όμως
Διότι το ήξερες από την αρχή, δύσκολα είχα απάντηση στις ερωτήσεις σου
Όμως δεν άξιζαν σημασία ουσιαστική, μόνο παρατήρηση
Βλέπεις αυτό μόνο αξίζω για σένα
Έχασα το μέτρημα ξανά, πάμε από την αρχή
Ένα, δύο, τρία… τρακόσια, εξακόσια… χίλια, δύο χιλιάδες
Ως τον πάτο της έμπνευσης θα φτάσουμε μαζί
Εσύ δεν θα το ξέρεις σίγουρα, αλλά κάτι θα περνάει από το μυαλό σου, φαντάζομαι
Το μυαλό μου έτσι το συμφέρει να τα φαντάζεται εν τέλει, εις το επανιδείν.