Στέκω μπροστά στη θάλασσα σαστισμένος,
τα κύματα χόρευαν μπροστά μου ράθυμα
προτού με παρασύρουν απρόθυμα
στην επόμενη φουριόζα μέρα.
Το βλέμμα μου διέσχισε την ακτή,
μήπως στην αφρισμένη άμμο κρύφτηκε
το φως μιας αυγής πλακωμένης από νύχτες
γεμάτες σιωπή και θολό ουρανό.
Γύρω μου ήχοι στη σίγαση,
στον επίμονο αέρα παγιδεύονται
μα πριν το κύμα τους ξεβγάλει χάνονται,
αν ήταν ποτέ να ακουστούν.
Ανάμεσα στις δυο αυγές ζωντανεύω
όσα έκρυψα από τον ήλιο να θαυμάσω·
ένοχα καταδίκασα στο σκότος
όσες σκέψεις δεν ατένισαν κατάματα το φως.
Ανάμεσα σε δυο τρικυμίες ερωτεύομαι,
μάτια χαμογελαστά αποστηθίζω
προτού ξεβγαλθούν και αυτά αλλοτινά
δίχως τη λάμψη της γαλήνιας θάλασσας.
Ανάμεσα σε δύο τετράγωνα ακροβατώ,
έγινε η ζωή μου σκακιέρα ασυγκίνητη·
εγώ κολλημένος στο μαύρο αγναντεύω,
τη λάμψη να απέχει μόλις ένα βήμα.
Photography credits: Despina Niki
topicap.wordpress.com 