Ερωτίτιδα

Ό,τι σε -ίτιδα τελειώνει 
είναι φλεγμονή. 
Άξιο απορίας είναι 
πώς ένας έρως γίνεται φλεγμαίνων και 
γιατί οι ξένοι λένε 
πως «πέφτουν σε έρωτα», 
αντί να ανεβαίνουν μ’ αυτόν! 

Όποιος το σκέφθηκε, 
δε διάβασε, μάλλον, Συμπόσιο*, 
να ξεστραβωθεί. 
Να μάθει πως ο έρωτας 
είναι πάντα ανοδικός, 
από τη φύση του! 
Όποιο κουμπί σε κατεβάζει στο ισόγειο,
δεν οδηγεί σ’ εκείνον, 
μα σε φλεγμονές 
και σε λιμνάζοντα δάκρυα.
Μα δεν είναι ασθένεια ο έρωτας, 
άσχετα που σε λίγο θα γίνει
 συνώνυμό της στα λεξικά. 
Έχει διάγνωση, ναι, 
γαστρικές πεταλούδες,
μα δε χρήζει θεραπείας.
Αν χρήζει, δεν είναι έρωτας. 
Γι’ αυτό και κρύβουν ένα μυστήριο 
οι ανελκυστήρες. 
Με ένα «λάθος» κουμπί, 
ακολουθείς «λάθος» διαδρομή. 
Ή ένα λάθος που, τελικά, μοιάζει πολύ σωστό. 
Θα τον καταλάβεις, όταν έρθει. 
Δε θα θες να χτυπήσει ο κώδωνας κινδύνου
ούτε το στοπ. 
Θα σε απογειώσει,
κι αυτή η πτήση δε χρειάζεται  αλεξίπτωτα. 
Αφήνεσαι, γιατί ακόμη κι αν πέσεις, 
θα είναι πάνω σε απαλά, αφράτα και χνουδωτά σύννεφα! 

Let’s rise in love instead of falling!   

*Πλάτωνας, 385-370 μ.Χ.

Bookaterian

Photography credits: Despina Niki

Advertisement