Ερμητικός

Ρίξε την ψυχή σου σαν γαλάζιο βότσαλο
θα την πιάσω με χέρια θαλασσινά,
θα την αγκαλιάσω από όλες τις μεριές, ισοτροπικά.

Τους ψιθύρους που μαζεύω σαν φωτεινές γραμμές
μπορείς να τους δεις σαν δίκτυο στον ουρανό,
άστρα όχι σημειακά, αλλά όμοια με χορδές και νήματα.
Την απαλή μουσική τους την διακρίνεις
το υπόκωφο κυανό τους ύφος,
καθώς σε τυλίγουν,
σε βυθίζουν,
όλα τα απορροφάς σαν κάτι νέο, ζωτικό.
Την μυρωδιά του ήλιου το πρωί,
ή το βλέμμα που το απόγευμα πορτοκαλίζει,
δεν θα ξεχάσεις,
γιατί αρκεί, τον ελάχιστο κόκκο από κάτι να κρατήσεις,
να μαζέψεις τον εαυτό σου
και να με όλη σου την δύναμη να ρίξεις
την βολή προς μέλλον,
γαλάζιο σε γαλάζιο.