Κόβω κομμάτια από το σώμα μου και τα κολλάω στον τοίχο
Θα έλεγε κανείς πως δημιουργώ τέχνη
Μα εγώ ξέρω ότι η τέχνη βρίσκεται σε αυτό που απομένει
και στέκεται όρθιο και πολεμά και αντιστέκεται
Δεν είμαστε έργα τέχνης, να κοιτάτε
Δεν είμαστε πεδία μάχης
Ούτε και βραβεία,
να μάχεστε στο όνομά μας
ΔΕΝ ΣΑΣ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ
Τα κορμιά μας δεν είναι μόνο σάρκα
Τα κορμιά μας δεν είναι δοχεία για την ηδονή σας
Τα κορμιά μας είναι δικά μας
Είναι το σπίτι απ’ το οποίο με κάθε πρόστυχο βλέμμα ή άγγιγμα,
μας κάνετε έξωση.
Είδα κάποτε ένα όνειρο
Πως η γυναίκα ήταν κάτι παραπάνω
από το όνειρο κάθε
άνδρα-
Μα σήμερα ξέρω…
Η γυναίκα δεν θα πάψει να είναι το όνειρο σας
Απλώς, αν με ρωτάτε, δεν πρόκειται για γλυκό όνειρο
Είμαστε εφιάλτης.
Photography credits: ΕΛ