Έσπασες τον κύκλο, μαμά

Όταν με ρωτούσαν ποιος είναι ο ήρωάς μου, έλεγα πάντα από μικρή πως είναι η μαμά μου.
Εξακολουθώ να το λέω και σήμερα, αν και μάλλον το έλεγα κάθε φορά για διαφορετικό λόγο.

Ως παιδί, είχα την απόλυτη πεποίθηση ότι η μητέρα μου ξέρει τα πάντα, μαγειρεύει τα πάντα,
ακούει τα πάντα, μπορεί να κάνει τα πάντα και είναι εκεί για τα πάντα. Διότι το να έχεις δεδομένη
την αγάπη και την παρουσία της μητέρας δε σε κάνει ένα παιδί κακομαθημένο, αλλά ένα που
νιώθει ασφάλεια να ανοίξει τα φτερά του και να ξεδιπλώσει την προσωπικότητά του. Αν λοιπόνμπορώ να δώσω και να πάρω αγάπη, είναι γιατί τη χόρτασα όταν η καρδιά μου ήταν στη μεγάλη της ανάπτυξη. Μέχρι που μπορούσα να κάνω το κλασικό και συνηθισμένο στην εφηβείαπου κάνουν οι κόρες με τις μαμάδες: να τις σνομπάρουν και να τις αμφισβητούν στα πάντα, κι
αυτό γιατί αισθάνονται την ασφάλεια να το κάνουν.
Όταν πήγα στο πανεπιστήμιο, έκανα ένα κάρο μαθήματα για τα τραύματα που κουβαλούν οι
άνθρωποι και δεν τους αφήνουν να αγαπήσουν, ή τους κάνουν να αγαπούν νοσηρά, και το
μεταδίδουν τις επόμενες γενιές διαιωνίζοντας τον φαύλο κύκλο. Επομένως, η μαμά μου έμαθε
έτσι από μικρή και μπορούσε να με αγαπά χωρίς να πνίγει το πνεύμα μου, σωστά; Λάθος.
Διότι η μητέρα μου ήταν εκείνο το κοριτσάκι που έλαβε την αγάπη με το σταγονόμετρο, με
όρους, πάντα παραγκωνισμένη από τη λογική και την επιβίωση. Άλλες εποχές, άλλα ήθη, άλλη νοοτροπία, ποιος ξέρει; Βέβαια, δεν μπορείς να κρίνεις και κανέναν χωρίς να βρεθείς στα παπούτσια τους, αλλά το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Από γενιά σε γενιά, τα λάθη και οι πληγές μεταφέρονται, έστω και ασυνείδητα. Όμως αν ο κόσμος ακολουθούσε απλά αυτό το μοτίβο, θα
ήμασταν ακόμα στις σπηλιές. Υπάρχουν αναλαμπές σε κάποια μυαλά, που αποδεικνύουν ότι δεν είμαστε καταδικασμένοι, που αποφασίζουν να δώσουν μια στο καλούπι και να το κάνουν χίλια κομμάτια.

Μαμά, είσαι ένα από αυτά τα μυαλά. Ό,τι και να καταφέρω να κάνω στη ζωή μου, θα ξέρω ότι
είχα τις βάσεις που άλλοι, όπως εσύ, δεν τις είχαν. Που έπρεπε να ρίξουν σκληρή, πολύ σκληρή δουλειά ώστε να μην ακολουθήσουν το γνωστό “αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα”, να μην αναπαράγουν αυτά που τους πλήγωσαν. Πάντα αναρωτιόμουν πώς μπορούν να δώσουν
ωκεανούς αγάπης άνθρωποι που δεν την έλαβαν αναλόγως, και μάλιστα ωκεανούς που σε δροσίζουν και σε αφήνουν να κολυμπάς ελεύθερος, χωρίς να σε πνίγουν!

Ίσως για αυτό, τελικά, να είσαι η ηρωίδα μου – διότι αυτό ήταν η μεγαλύτερη γροθιά που θα
μπορούσες να δώσεις στο κατεστημένο. Διότι κατά βάθος γνωρίζω ότι η φωτιά που με καίει για έναν καλύτερο κόσμο και το ανήσυχο, ελεύθερο πνεύμα μου είναι δική σου κληρονομιά.

Έσπασες τον κύκλο, μαμά, και αυτό δεν μπορούν να το κάνουν όλοι. Μόνο εκείνοι που, όπως εσύ, είναι φτιαγμένοι από τη στόφα του ήρωα.

Κατερίνα

Photography credits: El

Advertisement