Φύγανε πλέον όλοι
γνωστοί και άγνωστοι
ξέμεινα,
ζαλισμένος απ’ το ποτό
σκέφτηκα
τους παραλίγο.
Τον έρωτα που ξέφευγε,
πάντοτε για λίγο
τις νύχτες που απέφευγα,
για το επόμενο πρωί
αγάπη που δεν μοίρασα,
μην χρειαστεί αλλού.
Όταν η σιγουριά με άφησε
μόνο, παρατημένο
όλοι τους γύρισαν πικροί,
θύματα δίχως αντίρρηση
της ευκολίας που διάλεξα
χωρίς να μου ταιριάζει.
Photography Credits: Kornilia H.
topicap.wordpress.com 