Ο καφές μου αραίωσε απότομα
τελευταία γουλιά ήταν νερό
το βλέμμα μου ξενέρωσε
νομίζω γέλασες, αυτόματα.
Θυμάμαι δεν είχε νυχτώσει
στο θερινό έδειχνε θαμπά
νομίζω βαρέθηκες, διακριτικά
αγχωμένη μην το καταλάβω.
Είχαμε πάει για λουκουμάδες
έφαγα αυθόρμητα ένα κουτί
και όταν η σοκολάτα έσβησε
έμεινα να αναπολώ εσένα.
Η μέρα φεύγει πιο αργά, διστάζει
όπως κάναμε και εμείς
λίγο πριν φιληθούμε
και άρχισε άλλο ένα καλοκαίρι.
Photography credits: Despina Niki
topicap.wordpress.com 