Αφή.
Η αίσθηση που αναπτύσσουμε στη ζωή μας πριν από όλες τις άλλες, ήδη από έμβρυα, και όμως παράλληλα η αίσθηση που έχουμε στερηθεί περισσότερο.
Δε μιλάω μόνο για τις επίκαιρες συνθήκες, αλλά και για τη ζωή μας γενικά. Σκεφτείτε το, και ειδικά όσο μεγαλώνουμε. Ως ενήλικες, πόσες φορές έχουμε κάνει κάποιον μια δυνατή και διαρκή αγκαλιά; Πόσες φορές έχουμε αγγίξει κάποιον χωρίς να υπάρχει απαραίτητα κάποιος ερωτικός σκοπός; Πόσες φορές όταν αγγίξαμε κάποιον χωρίς να έχουμε στο μυαλό μας κάτι άλλο, αυτό παρεξηγήθηκε; Ποια άλλη αίσθηση έχει ταυτιστεί είτε με τα παιδικά μας χρόνια (και αυτό όχι πάντα) είτε με οτιδήποτε κατά κύριο λόγο ερωτικό όταν μεγαλώνουμε – και στις άλλες περιπτώσεις τη λαμβάνουμε με το σταγονόμετρο;
Δεν υπάρχει άλλη αίσθηση που να «φοβόμαστε» ίσως τόσο, μάλλον επειδή όλοι κατά βάθος έχουμε συναίσθηση της δύναμης της. Δεν υπάρχει άλλη αίσθηση που η απώλεια της να προκαλεί τόσο βαθιά προβλήματα, και ένας παράγοντας της σοβαρότητας τους είναι ότι δε γίνονται άμεσα αντιληπτά όπως σε άλλες αισθήσεις.
Η απώλεια σωματική επαφής με τους άλλους ανθρώπους μας έχει επηρεάσει περισσότερο από όσο μπορούμε να κατανοήσουμε. Τα παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς αβιαστο άγγιγμα από τους γονείς τους, συχνά δυσκολεύονται να εκφραστούν συναισθηματικά. Όταν αγκαλιάζουμε έναν αγαπημένο μας άνθρωπο για πολλή ώρα, αισθανόμαστε δυνατοί και ευτυχισμένοι.
Αυτόν τον καιρό δεν είναι πάντα εφικτό, αλλά όσο μπορείτε, ανταλλάξτε αγκαλιές. Θα νιώσετε μόνοι σας γιατί είναι όντως ο βασιλιάς των αισθήσεων.
Photography Credits: @elpidagar
topicap.wordpress.com 