Xαϊκού* της απαξίωσης

Χρόνια προσπαθώ
ο ποιητής τι είπε
να καταλάβω.

Μάλιστα, του είπα:

«Ωχ αδερφέ μου,
ποιον νοιάζουν όλα τούτα
που θες ν’ αλλάξεις;

Ασχημομούρη,
μην ελπίζεις πια τζάμπα
κύκνος να γίνεις.

Το μελάνι σου
γι’ αγάπες δίχως μέλλον
όλο ξοδεύεις.

Με κρεβάτι άδειο,
τι να τα κάνεις τ’ άστρα;
Πεινά το κορμί».

Όσοι απαγγέλλουν,
σε βραδιά ασέληνη
φεγγάρια θωρούν!

Όλοι μοναχοί,
παντρεύτηκαν τους στίχους,
κουμπάρα η θλίψη.

Μ’ ερυθρό κρασί
αραιώνουν το νερό!
Όλοι τους τρελοί.

Γράφουν λυπηρά,
νομίζοντας πως έτσι
είν’ η ευτυχία.

Πλανεμένοι μου,
δώστε μας ποιήματα
χαράς θρεφτάρια…

*Το χαϊκού είναι είδος ποίησης με δεκαεπτά συλλαβές κατανεμημένες σε τρεις στίχους με πέντε-εφτά-πέντε συλλαβές, αντίστοιχα. Η συνίζηση εφαρμόζεται κανονικά στο μέτρημα.

Bookaterian

Photography credits: Panos Kympou