Υπερίπταμαι με ισορροπία αμετακίνητη,
πάνω απ’ τη χαίτη των κυμάτων.
Εκεί που ανθίζει το λυκαύγισμα, νανουρίζοντας τη γητεύτρα θάλασσα.
Εκεί που η δύση με την ελπίδα νυμφεύονται.
Γλάρος έγινα κι απόψε,
να πετάξω να σε βρω!
Να δω σε ποιο βράχο σκάζεις κι απλώνεσαι, ορμητικό μου κύμα,
πού ξαποσταίνει, αυτό το δειλινό, το κορμί σου.
Όχι, δεν είναι κατασκοπία.
Σου το υποσχέθηκα, εξάλλου:
Θα είμαι τελεσίδικα μαζί σου…
Photography credits: El
topicap.wordpress.com 