Κάνε scroll down

Μην κοιτάς!
Μόνο φαντάσου τις κρυμμένες λέξεις,
μουρμούρα στο μυαλό σου πέντε αναγκαίους στίχους,
ξεμπέρδευε.

Επιτρέπεται να πεις κάτι, ίσως τυχαίο,
ένα «αδιάφορα στιγματίζω το νερό που δίνω»
ή «θέλω να ρουφήξω την γλύκα των ματιών σου»,
χαμογελώντας περήφανα, σαν ερεθισμένος,
το μεσημέρι φτύσε με ξόρκι αιχμηρό,
να δούμε επιτέλους στα πορφυρά βαθιά να γέρνει ο ήλιος,
να ηρεμήσουμε.
Τα μονοπάτια, τι να κάνεις, μπλέκονται
γραμμές αυθαίρετες στο μυαλό,
αδύνατο να φέρεις βόλτα μια βόλτα,
πατάς φρένο και τραβάς το τιμόνι στην ακρούλα
με υαλοκαθαριστήρες πανικού να συμβολίζουν «προσοχή!»
σε διακοσμητικούς περαστικούς.
Το καλύτερο κανάλι είναι εκείνο το παρασιτικό, ή με τα χιόνια,
σαν να ακούς την αύρα να θροΐζει
καθώς κατεβαίνει την πλαγιά του Αϊ-Γιώργη,
προς τη βουτιά της στα νερά της Αντιπάρου.
Μην κοιτάς λοιπόν και απλώς φαντάσου
όσα λόγια ψάχνεις να διαβάσεις, ώστε εγώ με την σειρά μου να γράψω κρυφά τα όσα θέλω.