Προδοσίες,
μικρές
Ή έτσι νομίζεις,
Γιατί σε έχουν κάνει να νομίζεις,
Γιατί έχεις συνηθίσει το πόνο,
και πια σου φαίνεται οικείος
Και σε σπάνε
Σιγά, πολύ σιγά
Νωχελικά
Και εσύ νοσταλγικά, ακουμπάς
Αγγίζεις το πρόσωπο της
Και πονάς
Ξανά και ξανά
Σου υπόσχεται
Χαμογελά
Σε κοιτά γλυκά και καθησυχαστικά
Όταν γυρνάς το βλέμμα σου, όλα αλλάζουν
Τα πρόσωπα μετατρέπονται σε τέρατα,
Που δεν αντέχει η αισθητική σου,
Η ευαισθησία σου,
Η ύπαρξή σου
Ασχήμια
Αποκρουστική
Και αναρωτιέσαι γιατί;
Γιατί συνεχίζεις και πασχίζεις να τα εμπιστευτείς;
Τα εμπιστεύεσαι, ξανά και ξανά
Σου δίνουν ένα ψίχουλο ελπίδας ναι, ξέρουν πως να σε κάνουν να ηρεμήσεις
Γνωρίζουν καλά από πλάνη
Με αποφάγια τόσον καιρό σε ταΐζουν
Και εσύ χαμογελάς
Αρκείσαι
Ελπίζεις
Και αυτοί σαπίζουν
Γυρνάς τη πλάτη και σε κοιτάνε σχεδόν χλευαστικά
Γιατί είσαι κάτι άλλο
Κάτι εύθραυστο
Και αυτό δε το καταλαβαίνουν
Δεν μπορούν να το συλλάβουν
Το χοντρό τους δέρμα
Η τραχύτητά τους
Η φθορά τους
Είναι το είναι τους
Μαραζώνουν
Βλέπουν ασχήμια παντού
Σε πατάνε
Σε καταρρακώνουν
Και εσύ εθίζεσαι
Ευλαβικά,
Γυρνάς πίσω
Για να νιώσεις τη σαπισμένη οικειότητα
Δίχως περιεχόμενο,
Δίχως ουσία
Για να νιώσεις ξανά και ξανά
Προδοσία
…
Artwork: Maria Karatza
topicap.wordpress.com 