Ευχήθηκα να έρθουν καλύτερες μέρες και οι μέρες αυτές ήρθαν. Επιτέλους συμφιλιώθηκα με την ιδέα ότι είναι οκ να μην είσαι οκ. Δεν ξέρω αν οφείλεται η αίσθηση του εγκλεισμού για την έλλειψη έμπνευσης, αλλά είμαι εγώ, είμαι εδώ και γράφω λέξεις σε ένα χαρτί. Αν οι αναγνώστες είναι σαν κι εμένα, τότε θα βαριούνται να διαβάσουν ολόκληρα σεντόνια. Πρέπει να σκεφτώ κάτι, γιατί στερέψαν οι ιδέες. Κάτι λακωνικό, γιατί αλίμονο ποιος θα συνεχίσει να διαβάζει ένα κείμενο που άρχισε με την έλλειψη έμπνευσης και καταλήγει σε ανάμεικτες σκέψεις.
Οπότε μιας και το ξεκίνησα, έτσι θα το πάω. Είναι οκ να μην είσαι οκ. Είναι οκ να μην θες να σηκωθείς από το κρεβάτι – και είναι οκ να μην μπορείς να το κάνεις. Είναι ανθρώπινο να μην είσαι ευδιάθετ@ 24/7 και είναι σεβαστό το να μην νιώθεις την ανάγκη να απολογηθείς γι’ αυτό. Είναι οκ να θες για μία μέρα να μη μιλήσεις σε άνθρωπο και είναι φυσιολογικό να κάνεις μικρά διαλείμματα σε στρεσογόνους περιόδους για να τα βρεις με τον εαυτό σου. Είναι οκ να θες να κλάψεις για να ξεσπάσεις. Είναι οκ να μην έχεις ενέργεια να κάνεις το οτιδήποτε. Είναι οκ, γιατί αυτή η ψυχική επιβράδυνση είναι εδώ και δεν θα φύγει μέχρι να της δώσεις τη δέουσα προσοχή και να ακούσεις αυτά που έχει να σου πει, αυτά που έχει να σου μάθει. Αναγνώρισέ την και αποδέξου την, γιατί χωρίς αυτήν δεν θα ήσουν αυτ@ που είσαι, δεν θα ήσουν σήμερα εδώ.
Photography credits: Kornilia H.
topicap.wordpress.com 