Καλωσήρθες σε αυτήν την πίστα της καθημερινότητας, όπου δεν έχεις την πολυτέλεια να κάνεις τίποτα άλλο παρά μόνο να συνεχίζεις και να στέκεσαι όρθιος. Ναι, θα ακούσεις να σου λένε ότι είναι εντάξει να μην είσαι εντάξει. Ότι κάποιες φορές πέφτουμε, ότι κανείς δεν είναι τέλειος. Και δεν είναι ψέματα, όμως από τη δική σου πλευρά και εκείνη τη στιγμή νιώθεις ότι απλά δεν δουλεύει.
Ξέρεις ότι εκείνη τη στιγμή έχεις να προλάβεις μια προθεσμία. Έχεις να βγάλεις υποχρεώσεις που δεν παραπέμπουν σε… ανθρώπινο ωράριο. Έχεις κάποιες σημαντικές ευθύνες που δεν παίρνουν αναβολή. Όπως και να ‘χει, νιώθεις ότι εκείνη τη στιγμή δεν είναι εντάξει να μην είσαι εντάξει. Ότι είσαι τόσο κοντά στο να χάσεις την υπομονή σου, που αν σε ρίξει κάτι δε θα σηκωθείς μετά. Ότι αν κάνεις διάλειμμα, απλά θα χάσεις χρόνο.
Προχωράς αντίθετα στον αέρα και σε χτυπά κατάμουτρα. Αλλά ξέρεις ότι όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει να συνεχίσεις να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα. Αν σταματήσεις να παλεύεις, θα σε πετάξει κάτω. Πρέπει να συνεχίσεις. Συνήθως, κάτι τέτοιες καταστάσεις έχουν επείγον χαρακτήρα και ξέρεις ότι έμεινε λίγο.
Και λες στον εαυτό σου, κάνε υπομονή.
Όμως για να αντέξεις, θέλεις και κάτι να σε γλυκάνει και να σε ηρεμήσει. Έστω, για πέντε λεπτά. Μπορείς να δώσεις αυτά τα πέντε λεπτά, αν μη τι άλλο γιατί ξέρεις πως αλλιώς κανείς δεν θα αντέξει.
Άντεξε.
Photography credits: Kornilia H.
topicap.wordpress.com 