Γνωστή influencer με δύο παιδιά έβγαλε μια φωτογραφία σε ένα ταξίδι της, όπου σύμφωνα με τους αδέκαστους κριτές του ίντερνετ, το κορμάκι που φορούσε “παραήταν προκλητικό” και το ταξίδι που έκανε “άφηνε τα παιδιά της πίσω”. Τα σχόλια τύπου “οι μανάδες δεν κάνουν τέτοια”, πήραν φωτιά.
Από πότε η ηθική και η αξιοπρέπεια μιας γυναίκας κρίνεται από το πόσα μέτρα ύφασμα φορά; Από πότε το να ξερνάμε τόση χολή κάνει τον κόσμο καλύτερο; Από πότε μια γυναίκα όταν γίνεται και μητέρα παύει να είναι οτιδήποτε άλλο; Και κυρίως, από πότε θεωρείται καλό να ακολουθούμε τέτοιου είδους “μαμαδόμετρα”, λες και δεν έχουν ήδη αρκετό άγχος οι νέες μητέρες, και να κρίνουμε την αξία ενός γονιού από το τι θεωρείται συμβατικά αποδεκτό;
Και απορώ, αν κάποιος άντρας γίνει και πατέρας, συσχετίζει κανείς την ηθική του και την ποιότητά του ως γονέας από το πώς θα επιλέξει να ντυθεί; Αν κάποιος άντρας γίνει και πατέρας, θα τον ρωτήσει κανείς αν διασφάλισε στα σίγουρα ότι το παιδί του έχει φάει καλά ή αν αισθάνεται τύψεις που “κάνει τη ζωούλα του” και “αφήνει το παιδί μόνο του”; Νομίζω ότι όλοι μας ξέρουμε καλά, πως κανένας άντρας δε θα αναγκαστεί να απαντήσει σε τέτοιες ερωτήσεις ποτέ στη ζωή του.
Κάπου ώπα με τη δεδομένη κατάσταση της αγίας μητέρας που είναι κερί αναμμένο. Κάπου ώπα με το να νομίζουμε ότι η “σωστή” μητέρα δεν ασχολείται με τίποτα άλλο εκτός από το “σπίτι της”. Διότι πολύ απλά, όταν κάποιος άνθρωπος έχει στη ζωή του μόνο τα παιδιά του, αναμένει ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα του το ξεπληρώσουν μεγαλώνοντας. Τότε τα παιδιά μεγαλώνουν με ένα τεράστιο συναισθηματικό βάρος και η ανιδιοτελής αγάπη πάει περίπατο.
Ποιον λόγο να πρωτοπιάσουμε για το ότι είναι άκρως λυπηρό να βλέπουμε τέτοια σχόλια εν έτει 2022; Και μάλιστα από γυναίκες, οι οποίες θεωρητικά θα έπρεπε να υποστηρίζουν η μία την άλλη απέναντι σε μια κοινωνία που βρωμάει σεξισμό και πατριαρχικές καταβολές. Γιατί δυστυχώς, το μοντέλο της γυναίκας που παλεύει να “ξεχωρίσει από τις άλλες” και να δείξει ότι είναι “για σπίτι” για να διασφαλίσει έναν σύντροφο και να μην τη σχολιάζουν που είναι μόνη, καλά κρατεί. Γιατί μια γυναίκα που όντως έχει αφήσει τα πάντα πίσω της από τη στιγμή που έκανε παιδιά, κατά βάθος ξέρει ότι δεν είναι ευτυχισμένη και ότι δεν είναι υγιές να μην κάνει κάτι για την ίδια. Της είναι όμως ευκολότερο να κατακρίνει μια άλλη γυναίκα που δεν ακολουθεί το γνωστό απαρχαιωμένο πρότυπο, από το να συνειδητοποιήσει τι ζει η ίδια.
Το να συνειδητοποιήσουμε ότι μια γυναίκα εξακολουθεί να έχει στήθος (!) και μετά που θα γίνει και μητέρα, και γενικά ότι εξακολουθεί να μπορεί να κάνει ό,τι επιλέγει χωρίς να “πρέπει να σοβαρευτεί” είναι κάτι που θα γκρεμίσει τα σεξιστικά τείχη της κοινωνίας μας, στα οποία δεν άρχισαν παρά μόνο πολύ πρόσφατα να εμφανίζονται ρωγμές. Έχουμε όμως πάρα πολύ δρόμο ακόμα για να πέσουν επιτέλους.
Οι ολοκληρωμένοι ψυχικά γονείς, θα αποτελέσουν πρότυπο για τα παιδιά τους να κυνηγήσουν και τα ίδια τα όνειρα τους στη ζωή τους. Ας σκεφτούν για λίγο όλες οι μητέρες, αν θα ήθελαν τη ζωή που έχουν και για τις κόρες τους. Ευτυχισμένοι γονείς (και με ίσες υποχρεώσεις στην ανατροφή) ίσον ευτυχισμένα παιδιά. Αυτόν το συλλογισμό όμως η αρνούμενη ότι έχουμε πλέον 21ο αιώνα κοινωνία μας δυσκολεύεται πάρα πολύ να τον κάνει. Κι αυτό επειδή ουσιαστικά δεν ενδιαφέρεται για το υγιές μεγάλωμα των παιδιών, αλλά για τον έλεγχο σε κυριολεκτικά οτιδήποτε (άκουσον άκουσον, τολμά να) κάνει μια γυναίκα.
Artwork credits: Maria Karatza
topicap.wordpress.com 